Οι μαλλιάδες και το ΔΝΤ

28/04/2010
Κανονικό Mέγεθος ΓραμματοσειράςΜικρότερο Mέγεθος ΓραμματοσειράςΜεγαλύτερο Mέγεθος ΓραμματοσειράςBookmark and Share
του Σταύρου Θεοδωράκη

Μικρός, πολύ μικρός, παρακολούθησα ένα καυγά του παππού μου με την γιαγιά μου. Ο παππούς απειλούσε να σφάξει στο γόνατο μια ανιψιά του την οποία είχε υπό την προστασία του από τότε που πέθανε ο πατέρας της. Κάποιος στο χωριό του είχε σφυρίξει ότι η ανήλικη ανιψιά του (18-19 αλλά ανήλικη για τα ήθη της Κρήτης τότε) είχε πάρε δώσε με ένα νεαρό με μοτοσακό. «Ακούς εκεί το αλητάκι» έλεγε και ξανάλεγε ο παππούς ( δεν έλεγε βέβαια αλητάκι αλλά ας μην παρεκτραπώ) απειλώντας επιπροσθέτως ότι τον αλήτη με το μοτοσακό θα τον κούρευε με το ψαλίδι των προβάτων. Υπήρχε βέβαια μια αναντιστοιχία στην τιμωρία που ετοίμαζε για το ζευγαράκι (η γυναίκα νεκρή, ο άντρας κουρεμένος) αλλά τότε δεν με απασχολούσαν τόσο τα φεμινιστικά. Εκείνο που έχω συγκρατήσει ήταν η αντίδραση της γιαγιάς μου. Άρχιζε να του εξηγεί στην αρχή με φωνές και μετά ήπια πως θα εξελιχθούν τα πράγματα αν πραγματοποιήσει τις απειλές του. Προσέξτε! Δεν του έλεγε να μην το κάνει αλλά του ανέλυε τι θα συμβεί άμα το κάνει! Και ω του θαύματος ο τσαμπουκάς σιγά σιγά μαλάκωνε. Σαν να έβλεπε πίσω από τα σίδερα τον εαυτό του να περιμένει όρθιος με απλωμένο το πλαστικό τενεκεδάκι του συσσιτίου. «Πατάτες βραστές θα τρως μέχρι να πεθάνεις» του είχε πει μεταξύ άλλων η γιαγιά μου και ο καλοφαγάς παππούς μου είχε μασήσει κανονικά. «Και τι λες να κάνουμε» ήταν η τελευταία φράση του που ήχησε σαν λευκή πετσέτα στο πάτωμα.

Ακούγοντας τις τελευταίες μέρες το τι κάνουν διάφοροι συνδικαλιστές νοσταλγώ πολύ τη σοφή γιαγιά μου:

- Απέκλεισαν τις εισόδους κεντρικών ξενοδοχείων.
- Κατέλαβαν τις εισόδους πολυκαταστημάτων.
- Εμπόδισαν τον κατάπλου και στην συνέχεια τον απόπλου κρουαζιερόπλοιου στον Πειραιά.
- Αρνήθηκαν τον διάλογο για το ασφαλιστικό.
- Έκαναν λευκή απεργία στην Πολεμική αεροπορία.
- Έβαλαν χειρόφρενο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
- Έκλεισαν τους αρχαιολογικούς χώρους.
- Πρότειναν να πιάσουμε και να πετάξουμε έξω από την χώρα τους ελεγκτές του ΔΝΤ (αυτό δεν το είπε συνδικαλιστής αλλά πολιτικός!)

Όλες αυτές οι διαμαρτυρίες προβλήθηκαν επαρκώς από τα ΜΜΕ. Εκείνο που δεν ακούστηκε είναι πως θα είναι η «επόμενη μέρα» αν γίνουν δεκτές οι φωνές αυτών των συνδικαλιστών. Τι θα γίνει στον τουρισμό, στο ασφαλιστικό, στην πόλη, στην αγορά, στον δανεισμό; Και νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να βγουν οι πολιτικοί και να πουν ποιο μέλλον μας επιφυλάσσουν. Γιαυτό άλλωστε νομίζω ότι πληρώνονται. Κι αν δεν μπορούν οι πολιτικοί να βγουν οι καθηγητές, οι δημοσιογράφοι, όποιος τέλος πάντων ξέρει και να μας πει: Αυτό είναι το σενάριο του Γιώργου για την χώρα, αυτό του ΔΝΤ, αυτό του ΠΑΜΕ, αυτό του «Σύριζα» (για το σενάριο του Αντώνη δεν έχω απορίες, μας το παρουσίασε επαρκώς ο Κώστας). Αλλιώτικα οι αποσπασματικοί τσαμπουκάδες ίσως μας οδηγήσουν όλους κάποια μέρα (όχι πολύ μακρινή) να περιμένουμε όρθιοι στην ουρά με το πλαστικό τενεκεδάκι στο χέρι.
http://www.protagon.gr/