Άκου, έλληνα «πολίτη»!

Γράφει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Άκου έλληνα «πολίτη», στο βαθμό που μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου Siemens συνέχισες με οποιονδήποτε τρόπο και κυρίως με την ψήφο σου να υποστηρίζεις τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά αυτοαναιρέθηκες. Δέχθηκες ότι δεν είσαι πολίτης, αλλά στην καλύτερη περίπτωση «πολίτης», με την έννοια του πολιτικού πελάτη και παράγοντας συντήρησης της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Σε εσένα απευθύνεται σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου και σε εσένα αναφέρεται μιλώντας ....

στο διεθνές κοινό. Εσύ είσαι αυτός στον οποίο προσωποποιείται η διαφθορά και εξ ονόματός σου ζητεί συγχώρηση και «χρόνο» ο πρωθυπουργός μιλώντας στα διεθνή ΜΜΕ.

Εμείς οι υπόλοιποι που δεν στηρίζουμε τον δικομματισμό και παράλληλα δεν κλέβουμε το δημόσιο και δεν αποτελούμε κρίκο του συστήματος πατρωνίας δεν έχουμε καμιά θέση στις πρόσφατες… κατηγοριοποιήσεις του Γιώργου και δεν χωρούμε στο κάδρο εντός του οποίου απεικονίζεται η σημερινή Ελλάδα.

Η «αθωότητα» στην ......
ελληνική κοινωνία έχει προ πολλού χαθεί. Ουδείς μετά το σκάνδαλο Siemens μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε πως όσοι εμπλέκονται στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων του ελληνικού κράτους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «διαπλέκονται» και μάλιστα ότι πολλοί από αυτούς χρηματίζονται. Οι Τσουκάτος και Μαντέλης μάλιστα έδειξαν ότι ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτικών που εμπλέκονται στην διαδικασία των συναλλαγών του ελληνικού δημοσίου αποτελεί λειτουργική παράμετρο του πολιτικού συστήματος - αλλά δυστυχώς ούτε αυτό φαίνεται να προσέξατε οι περισσότεροι.

Λέγαμε και ξαναλέγαμε κάποιοι εδώ και πολλά χρόνια ότι το σύστημα δίχως μίζα δεν λειτουργεί. Γράφαμε ότι το σύστημα θα καταρρεύσει όταν διαταραχτεί το καθεστώς της μίζας και της διαπλοκής, αλλά ελάχιστοι αντιλαμβάνονταν τι εννοούσαμε. Τώρα νομίζω ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε καλύτερα! Τι να το κανείς όμως που για να αποτελέσουν συνείδηση όλα αυτά έπρεπε πρώτα να φτάσουμε στην πτώχευση ως κράτος, να φτωχύνουμε ατομικά και να εξευτελιστούμε διεθνώς;

Η ελληνική κοινωνία θα βρει ξανά τον δρόμο της, μόνον όταν ο «πολίτης» απαλλαγεί από τα εισαγωγικά (του) και αντιληφθεί ότι όντας εξάρτημα του πελατειακού καθεστώτος, έχει τεράστια ευθύνη για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα και ο λαός της. Βεβαίως μαζί με τους «πολίτες» (την) πληρώνουν και οι πολίτες της Ελλάδας, αλλά ας μην επιμείνουμε σε αυτό. Έτσι γίνεται πάντα.

Το πολιτικό μας σύστημα δεν είναι απλώς διαπλεκόμενο, είναι κάτι πολύ περισσότερο και δομικότερο: αποτελεί προϊόν και έκφραση του πελατειακού κράτους και των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Αυτή είναι η αλήθεια. Με τα σημερινά κόμματα και το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό, η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από τον βούρκο όσα «πακέτα ΔΝΤ» και αν επιβληθούν. Η λύση είσαι εσύ έλληνα «πολίτη», μαζί και το πρόβλημα. Στα χέρια σου βρίσκεται η τύχη όλων μας. Εάν δεν γυρίσεις την πλάτη στους πάτρωνές σου ή σε αυτούς που στηρίζεις καθώς θεωρείς ότι μόνον αυτοί γνωρίζουν τα μυστικά της διακυβέρνησης, δεν πρόκειται να δούμε προκοπή ως χώρα και κοινωνία.

Η εξέλιξη της μεταπολίτευσης έδειξε επακριβώς την ποιότητα αυτών που επέλεγες για να μας κυβερνούν, την ικανότητά τους στην διαχείριση των κοινών, το επίπεδο της εντιμότητάς τους και την ευρύτερη πολιτισμική και πολιτική τους συγκρότηση. Να τους χαίρεσαι! Και μαζί με αυτούς ας «χαιρόμαστε» όλοι μαζί τις πέντε οικογένειες που με μαφιόζικο τρόπο ελέγχουν και μανουβράρουν ολόκληρο το σύστημα. Αυτοί, μέσω κυρίως των ΜΜΕ που ελέγχουν, διαμορφώνουν τους όρους νομιμοποίησης ενός καθεστώτος που εσύ επιβραβεύεις στις εκλογές. Αυτοί συγκροτούν τους μηχανισμούς αναπαραγωγής ενός ημιθανούς πολιτικού συστήματος και τούτοι είναι που κεφαλαιοποιούν την ψήφο σου, την οποία όμως δεν απευθύνεις αμέσως σε αυτούς. Τόσα χρόνια υπερψηφίζεις τους νταβάδες, δίνοντας όμως την ψήφο σου σε αυτούς που κατά κανόνα προεκλογικά καταγγέλλουν τους νταβάδες, για να συνεργασθούν άψογα μαζί τους από την επόμενη μέρα που αναλαμβάνουν κυβερνητικές ή ακόμη και …αντιπολιτευτικές αρμοδιότητες. Δεν είναι οξύμωρο, είναι εντελώς φαιδρό!

Στα χέρια σου βρισκόμαστε, λοιπόν, όλοι «πολίτη», τώρα που τελείωσαν τα μυθεύματα και ξεγυμνώθηκαν τα ψέματα, οι απάτες και οι αυταπάτες. Τώρα, που πάλι το καθεστώς προσπαθεί να συστήσει, κάπως άτσαλα ομολογουμένως, νέους μύθους, καθώς παρατηρείται να γίνεται μεγάλη προσπάθεια τελευταία από ποικίλους παράγοντες να συνδεθεί η τύχη της Ελλάδας με την τύχη του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Νότου. Δυστυχώς, όσοι δεν επιθυμούν σκοπίμως να διαμορφώσουν αυτή την εικόνα για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις που προκαλούνται ως αποτέλεσμα του «Ελληνικού ναυαγίου», κάνουν λάθος.

Η τύχη της Ελλάδας, αγαπητοί φίλοι, διαχωρίστηκε ήδη από την τύχη της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας, με οικονομικούς αλλά και πολιτικούς όρους και θα έπρεπε να το έχετε προσέξει όσοι μελετάτε την Ευρωπαϊκή πολιτική, τις Ευρωπαϊκές πολιτικές και την εξελισσόμενη μορφή της Ευρωπαϊκής Διακυβέρνησης.

Η χώρα μας, επανατοποθετείται τώρα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά στην Βαλκανική και αντιμετωπίζεται ως μια ξεχωριστή περίπτωση στην Ευρωζώνη, με την έννοια ότι βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση που προβλέπεται να καταλήξει στην «ευθυγράμμισή» της μεσοπρόθεσμα με την Βουλγαρία, την ΠΓΔΜ και την Αλβανία, σε ότι αφορά φυσικά στην διάρθρωση επιμέρους πτυχών του εθνικού της συμφέροντος και της κοινωνικής της ταυτότητας. Δεν είναι χώρος εδώ για να επεκταθώ σε αυτό, αξίζει όμως ίσως να σημειώσω, ότι η προοπτική αυτή έγινε ορατή σε όσους ασχολούμαστε με τις Ευρωπαϊκές Σχέσεις, αμέσως μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου Siemens και τους σχετικούς χειρισμούς από γερμανικής και αμερικανικής πλευράς και αργότερα με την ανάληψη της αμερικανικής προεδρίας από τον Ομπάμα.

Τότε έγινε το μεγάλο deal μεταξύ γερμανών και αμερικανών: ανταλλάχτηκε η Βαλτική με τα Νότια Βαλκάνια. Μέχρι τον Οκτώβριο θα δείτε πρακτικά τι ακριβώς εννοώ.

Και ως προς αυτή την δραματική εξέλιξη, που δεν είναι άσχετη από την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ, πρέπει «πολίτη» να συναισθανθείς τις ευθύνες σου. Ως προς αυτό βέβαια δεν φταις, αλλά αν συνεχίσεις να υποστηρίζεις το σύστημα του δικομματισμού θα ..φταις για όσα θα μας συμβούν από εδώ και εμπρός.

Σε ότι αφορά στην «πρότασή» μου, δηλώνω ότι δεν διαθέτω και ούτε θέλω να διαθέτω πολιτική πρόταση. Ασκώ κριτική και όχι πολιτική. Ανοίγω χώρο προβληματισμού και όχι χώρο και χρόνο για την άσκηση εξουσίας. Άλλωστε τέτοιο πράγμα δεν κάνουν ούτε οι επαγγελματίες πολιτικοί μας, οι οποίοι δεν ντρέπονται αντί να ανοίξουν οι ίδιοι χώρο για τα ελληνικά συμφέροντα διεθνώς, να ζητούν από τους άλλους να κάνουν αυτοί την δουλειά για χάρη μας! Δώστε μας, καλέ, λίγο χρόνο για να σας δείξουμε ότι γίναμε καλά παιδιά, τα οποία να αξίζουν της εμπιστοσύνης σας! Να, κάπως έτσι πέθανε και η πολιτική στον τόπο μας, ας την ξαναανακαλύψουμε!

Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Αναρτήθηκε από kafeneio

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ)

Του Σωτήρη Κουρή

Παρά την θέληση πολλών να διαχωριστεί διοικητικά η κοινή πορεία της Κεφαλονιάς με τα υπόλοιπα Επτάνησα , η ψήφιση του νόμου για το σχέδιο «Καλλικράτης» μας προσγειώνει στην πραγματικότητα, με ανάμεικτα συναισθήματα.
Η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων ( Επτανήσου Πολιτείας για μένα ), είναι η 13η περιφέρεια της Ελλάδος μας με αιρετή διοίκηση και παρά τις πολλές ελλείψεις στην νέα διοικητική και λειτουργική δομή της παραμένει η πλέον οργανωμένη δομικά και ιστορικά Ελλαδική Περιφέρεια.
Όμως , η εμμονή μερικών στον διαμελισμό της περιφέρειάς μας , ιδιαίτερα Κυβερνητικών παραγόντων, μας αφαίρεσε την δύναμη της διεκδίκησης να διαπραγματευτούμε με ίσους όρους τα προνόμια που πρέπει η Κεφαλονιά μας να έχει , ( Έδρα της Περιφέρειας στο Αργοστόλι, πλειοψηφία περιφερειακών συμβούλων των τριών νησιών έναντι της Κέρκυρας).
Είναι η ίδια αδράνεια πού επέβαλε η κομματική πειθαρχία των Κυβερνώντων για την δημιουργία ενός Δήμου στην Κεφαλονιά και την απομάκρυνση των πολιτών από την συμμετοχική δημοκρατία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η Κεφαλονιά ήταν επιβεβλημένο να ακολουθήσει την διοικητική διαίρεση της «Τετράπολις»,και ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει το μεγάλο λάθος και αυτούς πού το έπραξαν. Οι πολίτες της Κεφαλονιάς σήμερα , είναι οι πλέον ώριμοι και οι κινητοποιήσεις και διαβουλεύσεις τους αποδεικνύουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την θέλησή τους να διεκδικήσουν την συμμετοχική τους δημοκρατία .
Δυστυχώς , αυτή η λανθασμένη και καταστροφική επιλογή για την δημιουργία ενός Δήμου ,η οποία είναι χωρίς προσανατολισμό και περιεχόμενο θα ταλανίζει τους συμπατριώτες μας και θα τους απομακρύνει από το δικαίωμα πού χρόνια τώρα έχει ο κάθε πολίτης να συμμετέχει στα κοινά, και πού είναι η πεμπτουσία της αυτοδιοίκησης.
Τέτοιες πρακτικές που μας επιβάλλει το ανάλγητο και επικίνδυνο Αθηναϊκό Κράτος μας προξενούν ανεπανόρθωτες ζημιές στην αναπτυξιακή μας πορεία και προσπάθεια.
Η Περιφέρεια της Επτανήσου Πολιτείας , όμως είναι μία πραγματικότητα πλέον και καλούμαστε όλοι μαζί να συνεχίσουμε να βαδίζουμε την κοινή και περήφανη πορεία μας με τους άλλους Επτανήσιους .
Η Περιφέρεια της Επτανήσου Πολιτείας με όλες τις ατέλειές της πρέπει να αποδείξει την οντότητά της αναδεικνύοντας τα πλεονεκτήματά της .
Πρέπει να αναζητήσουμε τι μας ενώνει και να διεκδικήσουμε με σταθερότητα και δυναμισμό τι μας ανήκει.
Μας ανήκει η ιστορική μας πορεία και ο πολιτισμός μας.
Μας ανήκει η νησιωτικότητα μας και η θάλασσα πού μας ενώνει.
Μας ανήκει η κοινή αναπτυξιακή πορεία και προσπάθειά μας
Μας ενώνουν οι αγώνες και το αίμα των προγόνων μας για ελευθερία και δημοκρατία.
Μας ενώνει η ιδιαιτερότητά μας στο σύνολο , αλλά και σε κάθε νησί ξεχωριστά.
Είμαστε Επτανήσιοι και βρισκόμαστε μπροστά σε μία πρόκληση για την μελλοντική αναπτυξιακή μας πορεία.
Διεκδικούμε το Αναπτυξιακό Ισοδύναμο σαν εργαλείο ανάπτυξης και προόδου.
Διεκδικούμε ότι μας ανήκει στην Διοίκηση , τους Νόμους στην Αυτοτέλεια.
Διεκδικούμε αύξηση των κονδυλίων για την περιοχή μας και ιδιαίτερα του ΕΣΠΑ.
Είμαστε Επτανήσιοι και διαμηνύουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν είμαστε η παραμεθόρια περιοχή της Ελλάδας αλλά το Κέντρο της Μεσογείου।

http://www.anexarttitos.gr

Τι λένε στην Παλική για τον "Ρόκο"

Από το kefaloniagate.gr

Αίσθηση προκάλεσε στην κοινωνία της Παλικής η είδηση ότι ο τέως Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κος Μαντέλης, παραδέχθηκε ότι έπαιρνε μίζες την εποχή που ήταν Υπουργός στην κυβέρνηση Σημίτη.

Ο Τάσος, όπως στον αποκαλούσαν στην Παλική ήταν πάντα χαμηλών τόνων και υπεράνω κάθε υποψίας ακόμη και για ανθρώπους που βρίσκονταν στο στενό του περιβάλλον. Όλοι πίστευαν ότι αυτά που ακούγονταν για το πρόσωπο του ήταν συκοφαντίες που απλά προσπαθούσαν να αμαυρώσουν το προφίλ ενός "δικού" τους άνθρωπου.

Όμως από χθές όλα είναι διαφορετικά......

Η είδηση "βγήκε" από συγχωριανό του (ο Μαντέλης κατάγεται από τα Δαμουλιανάτα), ο οποίος αποκάλυψε ότι "Ρόκος" ήταν το παρατσούκλι του παππού του και ότι από την στιγμή που άκουσε το όνομα αυτό στις ειδήσεις ήταν σίγουρος ότι ο Τάσος είχε μπλέξει.

Άλλος θυμήθηκε τις εκλογές που ο Τάσος ήταν υποψήφιος στο νησί μαζί με τον Μπενετάτο και σχολίασε εύστοχα... "μας έλεγαν τότε να ψηφίσουμε τον Τάσο γιατί ήταν ηθικός ενώ τον άλλο τον στήριζαν σκοτεινά συμφέροντα...." Πως τα φέρνει ο καιρός ....τώρα τί να μας πουν;

Άλλος θυμήθηκε το ΠΕΚΙΝ (Περιφερειακό Ενεργειακό Κέντρο Ιονίων Νήσων) που με πρωτοβουλία του Μαντέλη στήθηκε στο Ληξούρι και στελεχώθηκε από δικούς του.

Και επειδή το Λασκαράτειο πνεύμα βασιλεύει ακούστηκε και το Ληξουριώτικο: "να που λένε ότι δεν έκανε ποτέ τίποτε για το νησί..... ενόψει τουριστικής σεζόν μας έκανε πρώτο θέμα με την κατάθεση του"...

Το σίγουρο είναι ότι ο τέως Υπουργός έχει να εμφανιστεί στη Παλική πάνω από τρία χρόνια. Πάντα υπήρχε η δικαιολογία ότι λείπει στο εξωτερικό για δουλειά, μιας και με την λάσπη που του έριχναν δεν μπορούσε να σταθεί και να ζήσει στην Ελλάδα.

Μετά την χθεσινή εξέλιξη πάντως θεωρείται δεδομένο ότι θα αργήσει να φανεί......

Με 160 ψήφους πέρασε ο Καλλικράτης

Με 160 ψήφους έγινε νόμος του κράτους ο «Καλλικράτης», μετά από ονομαστική ψηφοφορία μεταξύ των 285 παρόντων που ζήτησε η ΝΔ. Κατά του νομοσχεδίου ψήφισαν 124 βουλευτές, ενώ «παρούσα» δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη.

Κατά την τελευταία ημέρα συζήτησης του νομοσχεδίου, έντονη ήταν η αντιπαράθεση μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά και του Γιάννη Ραγκούση, ενώ επι ποδός βρίσκονται οι κάτοικοι πολλών περιοχών της χώρας.

«Το ΠΑΣΟΚ προχώρησε στη μεταρρύθμιση αυτή πολύ πιο κουτσουρουμένη, πιο στρεβλή και πολύ πιο μικροκομματική, χωρίς χρήματα», τόνισε ο κ. Σαμαράς και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι παραβίασε τα κριτήρια των συνενώσεων με τρόπο που αποδεικνύει σκοπιμότητες κομματικής κοπτοραπτικής.

«Για πρώτη φορά εξασφαλίζονται βιώσιμα έσοδα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση», ανέφερε από την πλευρά του ο υπουργός Εσωτερικών.

Στο μεταξύ, ουρές σχηματίζονται στην Κορίνθου - Πατρών λίγο πριν το Αίγιο, στο ρεύμα προς Αθήνα, καθώς κάτοικοι έχουν κλείσει την νέα εθνική στα Ζαχλωρίτικα, ενώ συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην εθνική Ιωαννίνων - Κακκαβιάς πραγματοποιούν κάτοικοι που ζητούν να γίνει στο Δερβενάκι η νέα έδρα του δήμου Πωγωνίου।

http://www.madata.gr

Στους δρόμους οι Γάλλοι για το Ασφαλιστικό

Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους σε ολόκληρη την Γαλλία για να διαμαρτυρηθούν κατά του ενδεχομένου αύξησης των ορίων της ηλικίας συνταξιοδότησης πάνω από τα 60 έτη.

Οι επικεφαλής των συνδικάτων δήλωσαν ότι οι σημερινές διαδηλώσεις είναι μόνο το πρώτο βήμα σε μία μεγάλη μάχη με την οποία θα υπερασπιστούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Σύμφωνα με τα συνδικάτα, στην Μασσαλία διαδήλωσαν περίπου 80.000 άνθρωποι, ενώ έντονη ήταν και η αστυνομική παρουσία με 12.000 άνδρες.

«Μόνο μία επίδειξη της δύναμης στους δρόμους μπορεί να υπερασπιστεί το όριο των 60 ετών της συνταξιοδότησης και τα κοινωνικά κεκτημένα στα οποία ο Νικολά Σαρκοζί επιτίθεται μεθοδικά» δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ισχυρού συνδικάτου CGT Μπερνάρ Τιμπό।

http://www.naftemporiki.gr

«Συμφέρον μας η κατάργηση της “υπερνομαρχίας Κέρκυρας”»!

Να μεταφερθεί η έδρα της Περιφέρειας Ιονίων Νησιών από την Κέρκυρα στη Λευκάδα ή να ενταχθεί το νησί μας στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος ζήτησε ο Βουλευτής Ζακύνθου Δημήτρης Βαρβαρίγος, από τον Υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, κατά την ομιλία του στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, η οποία έλαβε χώρα, την Τρίτη 18 Μαΐου, στη Βουλή, σχετικά με το σχέδιο «Καλλικράτης».
Μάλιστα, ο κ. Βαρβαρίγος έθεσε επί τάπητος το θέμα της λειτουργίας της Περιφέρειας, η οποία έχει καταστεί υπερνομαρχία Κέρκυρας, καθώς και ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο έχει καταστεί φάντασμα, δεδομένου ότι δε συνεδριάζει, με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσχερής λειτουργία των υπηρεσιών.
Ο εκπρόσωπός μας στη Βουλή τόνισε τα παραπάνω με το αιτιολογικό ότι πρέπει να αλλάξει η χωροθέτηση της Περιφέρειάς μας και της έδρας, γιατί δεν εξυπηρετεί τους πολίτες και τους συμβούλους που συμμετέχουν σε διάφορα όργανα, λόγω του χρόνου που απαιτείται για να φτάσουν στην Κέρκυρα, οπότε, επεσήμανε ο κ. Βαρβαρίγος, το συμφέρον του τόπου μας απαιτεί διορθώσεις του σχεδίου «Καλλικράτης» σε αυτό το σημείο.
Επίσης, ο Βουλευτής του νησιού μας αναφέρθηκε στα οικονομικά προβλήματα του Δήμου Ζακυνθίων, τον οποίο χαρακτήρισε παράδειγμα προς αποφυγή σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των οικονομικών του από τη δημοτική αρχή και τόνισε ότι το κράτος παρακρατά τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους προκειμένου να εξοφληθούν οι δόσεις των δανείων, με αποτέλεσμα να παραμένουν απλήρωτοι οι υπάλληλοι και ζήτησε να μην ισχύσει η διάταξη του νέου νόμου, που αναφέρεται στην παρακράτηση των αναπτυξιακών πόρων για την εξόφληση των χρεών.
Ειδικότερα, ο κ. Βαρβαρίγος ανέφερε τα κάτωθι στην ομιλία του:
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, σήμερα, η χώρα είναι η κρατική δομή και όχι η τεράστια οικονομική κρίση, η οποία μας βασανίζει όλους.
Το κράτος είναι το εργαλείο, με το οποίο ασκούνται όλες οι πολιτικές. Με ποιο εργαλείο, λοιπόν, μπορείς να ασκήσεις φορολογική πολιτική, να εισπράξεις φόρους και να προγραμματίσεις αγροτική και αναπτυξιακή πολιτική σε ένα δυσκίνητο, γραφειοκρατικό, διεφθαρμένο και ανίκανο κράτος, για το οποίο όλοι ισχυριζόμαστε ότι πρέπει να αλλάξει, προκειμένου να γίνει παραγωγικό, αποτελεσματικό, διάφανο στη λειτουργία του και να εξυπηρετεί τον πολίτη και την κοινωνία.
Tο Υπουργείο Εσωτερικών από την πρώτη στιγμή έχει θέσει σε προτεραιότητα αυτόν το στόχο και τα νομοσχέδια που έχει φέρει μέχρι σήμερα το αποδεικνύουν.
Το πρώτο νομοσχέδιο που ψήφισε η Βουλή αναφερόταν στις προσλήψεις και τη στελέχωση του δημοσίου τομέα, όπου διασφαλίζεται, πλέον, η διαφάνεια και «σπάει» εντελώς το πελατειακό σύστημα.
Το δεύτερο νομοσχέδιο αφορούσε στην αξιολόγηση των στελεχών, που θα διοικήσουν διάφορες δομές του κράτους.
Το τρίτο και σημαντικότερο, ίσως, είναι το νομοσχέδιο «Καλλικράτης», με το οποίο επιχειρείται μια σφαιρική αναδιάρθρωση των τριών επιπέδων διοίκησης, κεντρικού, περιφερειακού και τοπικού. Δεν ανακαλύπτουμε, πιστεύω, κάτι καινούργιο, γιατί αυτά τα τρία επίπεδα διοίκησης ισχύουν και λειτουργούν σε όλα τα ανεπτυγμένα κράτη, εδώ για δεκαετίες. Παντού υπάρχει μια Κυβέρνηση, ενώ το δεύτερο επίπεδο αλλού το λένε πολιτεία, αλλού κρατίδιο και αλλού περιφέρεια. Ο πρώτος βαθμός – ο δήμος, που είναι, βέβαια, ελληνικό δημιούργημα, γιατί γεννήθηκε εδώ, υπάρχει παντού σε όλο τον κόσμο.
Η κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο κάνει ένα άλμα, γιατί είναι μια τεράστια τομή. Όπως ανέφερε και ο Υπουργός, επειδή τίποτα δεν είναι αλάνθαστο και τέλειο, υπόκειται σε βελτιώσεις και σε διορθώσεις. Άλλες μπορούν να γίνουν μέχρι να ολοκληρωθεί η ψήφισή του και άλλες θα γίνουν στη συνέχεια, αλλά αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Ωστόσο, πιστεύω ότι οι αρχές πάνω στις οποίες κινείται το νομοσχέδιο, είναι σωστές. Ένα από τα προβλήματα που βασανίζουν όλο τον κόσμο, είναι το μπλέξιμο των αρμοδιοτήτων. Ο πολίτης πήγαινε από τον Άννα στον Καϊάφα. Κανένας δεν είχε αρμοδιότητα για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και όλοι την είχαν. Πρέπει, λοιπόν, να τελειώσει αυτό το ζήτημα, να ξεκαθαρίσουν οι αρμοδιότητες και στα τρία επίπεδα διοίκησης.
Επίσης, πρέπει να υπάρξει χρηματοδότηση των αρμοδιοτήτων αυτών, για να σταματήσει και η εξάρτηση. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση σχετικά με τη χρηματοδότηση των αρμοδιοτήτων. Οι κεντρικοί αυτοτελείς πόροι, που θεσπίστηκαν το 1989, με το νόμο 1828, τότε ήταν μια τομή, η οποία απεξάρτησε σε σημαντικό βαθμό τους αιρετούς, τους κοινοτάρχες και τους δημάρχους από τα πολιτικά γραφεία των βουλευτών και των υπουργών. Παρόλα αυτά, στην πορεία η διαχείριση αυτών των πόρων από την κεντρική κυβέρνηση, μας κατέδειξε ότι και εδώ μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα, να χρωστά η κυβέρνηση 1,7 δισ. ευρώ στην αυτοδιοίκηση, γιατί αυτούς τους πόρους που θεσπίστηκαν, τελικά, τους παρακρατούσε και δεν τους έδινε.
Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο, για να μην επαναληφθεί αυτό το φαινόμενο. Ο μόνος τρόπος είναι να υπάρξει ταυτόχρονα και φορολογική αποκέντρωση, ώστε να εισπράττονται αυτοί οι πόροι επιτόπου, να μη μεσολαβεί η κεντρική διοίκηση και να είναι διασφαλισμένο, πλήρως, το σύστημα από αυτές τις κεντρικές επιρροές. Θεωρώ ότι πρόκειται για αδυναμία, αλλά ίσως η συγκυρία να μην επιτρέπει να οδηγηθούμε στην πλήρη φορολογική αποκέντρωση. Όμως, σε ένα επόμενο στάδιο, όταν ξεπεράσουμε την κρίση, πιστεύω ότι θα γίνει και αυτό. Άλλωστε, το έχουν κάνει και σε άλλες χώρες και λειτουργεί, άρα δεν είναι κάτι που ανακαλύψαμε εμείς.
Επίσης, σε ό,τι αφορά τους υπερχρεωμένους δήμους και αναφέρομαι στο θέμα αυτό, γιατί αντιμετωπίζουμε ιδιαίτερο πρόβλημα στο νομό μου, με το Δήμο Ζακυνθίων, ο οποίος, ίσως, να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή σχετικά με τη λειτουργία του δήμου και της δημοτικής αρχής. Δυστυχώς, δεν έχω χρόνο να πω περισσότερα για το σοβαρό αυτό θέμα, αλλά ο Δήμος Ζακυνθίων είναι καταχρεωμένος και δεν αρκούν οι πόροι του για να πληρωθούν οι μισθοί των υπαλλήλων. Οι κεντρικοί αυτοτελείς πόροι δεσμεύονται σε δάνεια, με συνέπεια οι υπάλληλοι να είναι απλήρωτοι δύο μήνες, και εάν τεθεί σε ισχύ αυτή η διάταξη που αναφέρατε από την 1η/1/2011, τι θα γίνει μέχρι τότε; Η διάταξη προβλέπει ότι θα παρακρατούνται από τους υπερχρεωμένους δήμους οι πόροι για δημόσιες επενδύσεις, ώστε να πληρωθούν τα χρέη τους. Γιατί δεν το κάνετε από τώρα; Πώς θα λειτουργήσουμε; Πώς θα πληρωθούν οι υπάλληλοι στο διάστημα που απομένει μέχρι την ισχύ του νόμου, όπως τον προβλέπει η διάταξη; Κάτι πρέπει να γίνει, γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει να πληρωθούν, ενώ ο δήμος πρέπει να συνεχίσει τη λειτουργία του.
Επίσης, σε ό,τι αφορά τις Περιφέρειες, θεωρώ ότι είναι λάθος να θεσμοθετούνται μόνο τα αιρετά όργανα, όπως στην Ιόνιο Περιφέρεια και η χωροθέτηση να παραμένει η ίδια, γιατί είναι πάρα πολύ μικρές οι περιφέρειες και δεν έχουν το μέγεθος το αναπτυξιακό που θέλουμε να τους δώσουμε. Σκεφτείτε ότι η περιφέρεια Ιονίων νήσων έχει 212.000 κατοίκους και είναι η μικρότερη περιφέρεια της χώρας και ίσως και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε ποια επιτροπή περιφερειών θα πάει ο εκπρόσωπος των Ιονίων Νησιών να συμμετάσχει και να διεκδικήσει τι; Ένα πάρα πολύ μικρό μέγεθος.
Ωστόσο, θα ήθελα να αναφερθώ και στη λειτουργία της Περιφέρειας Ιόνιων Νησιών. Η έδρα της βρίσκεται μακριά από τα υπόλοιπα νησιά, Ζάκυνθο, Κεφαλονιά και τη Λευκάδα. Ένας Ζακυνθινός και ένας Κεφαλλονίτης, χρειάζονται μια μέρα για να πάνε στην Κέρκυρα και να κάνουν τη δουλειά τους, καθώς και μια ημέρα να επιστρέψουν. Άρα, για μια επίσκεψη στην Κέρκυρα απαιτούνται τρεις ημέρες. Μάλιστα, με βάση τα όργανα που θεσπίζονται και τις άπειρες επιτροπές, τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα για τους περιφερειακούς συμβούλους των νησιών, που είναι υποχρεωμένα να συμμετάσχουν σε αυτές. Άρα, εάν ένας περιφερειακός σύμβουλος μετέχει σε δύο επιτροπές και αυτές συνεδριάσουν μία φορά το μήνα, χρειάζεται τρεις ημέρες ταξιδιού για κάθε επιτροπή, δηλαδή δέκα ημέρες το μήνα πρέπει να ταξιδεύει, για να μπορεί να συμμετάσχει στις επιτροπές και το περιφερειακό συμβούλιο. Στη ουσία, όμως, το συνταγματικό δικαίωμα της συμμετοχής και της έκφρασης μέσα από αυτά τα όργανα, ακυρώνεται στην πράξη. Εμείς είχαμε ζητήσει να μας δοθεί η δυνατότητα να μπορούμε να συμμετάσχουμε σε μια άλλη περιφέρεια, γιατί αυτό υπηρετεί τις αναπτυξιακές μας ανάγκες, δηλαδή σ’ αυτή που είναι απέναντι μας, την περιφέρεια δυτικής Ελλάδας. Ωστόσο, εάν παρόλα αυτά επιμένετε – δεν γνωρίζω για ποιους λόγους – εμείς έχουμε και μια άλλη πρόταση: Μετακινείστε την έδρα στο κέντρο, να μπορούμε όλοι να κάνουμε χρήση των δυνατοτήτων και των αρμοδιοτήτων, που θα δώσει ο νέος θεσμός.
Πηγαίνετε την έδρα στη Λευκάδα ή ακόμη καλύτερα στην Πάτρα, γιατί αυτό μας εξυπηρετεί καλύτερα όλους. Επιλέξτε έστω τη Λευκάδα, αν θέλετε να διατηρήσετε την Περιφέρεια Ιόνιων Νησιών, η οποία είναι σήμερα περιφέρεια – φάντασμα, διότι το περιφερειακό συμβούλιο δεν έχει συνεδριάσει ποτέ. Η Περιφέρειά μας δεν μπορεί να λειτουργήσει, λόγω της γεωγραφικής διαμόρφωσης των νησιών μας και νομίζω ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί σαν μία υπερνομαρχία Κέρκυρας.
Όμως, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να εκφράσουμε το συμφέρον αυτών που μας έστειλαν στο Κοινοβούλιο, και να ζητήσουμε να εξετάσετε το αίτημά μας μέχρι να ψηφιστεί το νομοσχέδιο «Καλλικράτης», το οποίο χρειάζεται διόρθωση σ’ αυτό το σημείο»।

http://www.imerazante.gr

Η μαρίνα στο δήμο…

Προς ημερών είχε γίνει έκτακτο νομαρχιακό συμβούλιο όπου ομόφωνα είχε αποφασισθεί να γίνουν ενέργειες ώστε με το νέο σχέδιο Καλλικράτης τα έσοδα από την μαρίνα της Λευκάδας να παραμείνουν στο νεοσύστατο δήμο και να μην πάνε στην Περιφέρεια μετά την κατάργηση της Νομαρχίας. Τελικά αυτό επετεύχθη και βουλευτής μας έστειλε σχετικά την παρακάτω ενημέρωση: «Με ευχαρίστηση ανακοινώνουμε πως ύστερα από συντονισμένες ενέργειες σε διάφορα επίπεδα, την συνεννόηση που είχε ο βουλευτής με τον Υπουργό κ. Ραγκούση και την ομιλία του βουλευτή στην βουλή στην αρμόδια Επιτροπή, ο κ. Υπουργός έκανε δεκτό το αίτημα και τακτοποίησε το θέμα με ειδική διάταξη στο νομοσχέδιο. Παραθέτουμε απόσπασμα από την ομιλία του Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Ιωάννη Ραγκούση, στο τέλος της διαδικασίας συζήτησης και ψήφισης του νομοσχεδίου για τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» στη διαρκή επιτροπή. «Ο συνάδελφος κ. Μαργέλης πρότεινε για την Λευκάδα σχετικά με το πρόβλημα το οποίο υπάρχει με την μαρίνα που πρέπει να ενσωματωθεί στον δήμο και σωστά και όχι να πάει η λειτουργία και η εκμετάλλευσή της στην περιφέρεια. Στο άρθρο 283 προστίθεται παράγραφος 20 ως εξής: Στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις συμβάσεων κατασκευής, παραχώρησης και εκμετάλλευσης λιμένων αναψυχής που έχουν καταρτισθεί από νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις έρχονται οι δήμοι στην χωρική περιφέρεια των οποίων λειτουργούν οι οικείες εγκαταστάσεις.» Από τα παραπάνω γίνεται φανερό πως με στενή παρακολούθηση των θεμάτων, τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία και ενεργό παρουσία στα κέντρα λήψης των αποφάσεων μπορούμε να κερδίζουμε σημαντικές αποφάσεις για την παραπέρα υποστήριξη και ανάπτυξη της περιοχής μας।» http://lefkadapress.gr

Κακλαμάνης:«Βουλευτές, καθάρματα και άθλια υποκείμενα»…

Γράφει ο Καφενόβιος.

Ενοχλήθηκαν οι εθνοπατέρες από τα συνθήματα χιλιάδων οργισμένων διαδηλωτών : «Εξω οι κλέφτες» και «να καεί το μπ… η Βουλή». Είχαν μάλιστα το θράσος να παραδώσουν μαθήματα δημοκρατικής νομιμότητας, σαν εκείνη που παρέδωσε... δημοκρατικά και θεσμικά τον πλούτο τής χώρας στα χέρια των ολίγων και στην προκρούστεια κλίνη των αγορών και του ΔΝΤ...

Είναι οι ίδιοι, που δεν κοκκίνισαν ακούγοντας, χθές, τον πρώην πρόεδρο του κοινοβουλίου, Απ. Κακλαμάνη, να τους κάνει ρόμπα, μιλώντας για συναδέλφους του «καθάρματα», που αλλοιώνουν την εικόνα του κοινοβουλευτισμού, για Βουλή, που έχει γίνει «πτυελοδοχείο», και για «άθλια υποκείμενα» εξαιτίας των οποίων απαξιώνεται το πολιτικό σύστημα.

Επίσης, αναφέρθηκε σε «μαύρο χρήμα» κατά την προεκλογική περίοδο, λέγοντας πως περιμένει επτά μήνες από τον υπουργό Οικονομικών να τον ενημερώσει για τη λειτουργία νυχτερινών κέντρων, επιχειρήσεων δημοσίων σχέσεων και εκτύπωσης προεκλογικού υλικού!!!

Ουσιαστικά η έκρηξη Κακλαμάνη, δίνει το ........
στίγμα της πολιτικής ζωής και επιβεβαιώνει όσα φωνάζει ο κόσμος περί κλεφτών και απατεώνων στο κοινοβούλιο, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις.

Το θέμα, όπως αναμενόταν, δεν πήρε διαστάσεις. Τουτέστιν θάφτηκε…

Ο ευαίσθητος κατά τα άλλα πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος, μήπως έχει κάτι να πει; Λέμε, τώρα…

ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΩΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΕΜΑΛΟΛΑΓΝΙΑΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Μιλώντας στους Πύργους Εορδαίας με θέμα «να σταματήσουμε τον Κεμαλισμό όπως σταματήσαμε τον Ναζισμό» και με αφορμή την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων।

Όπως έχω τονίσει στο ιστορικό δεύτερο Ποντιακό Συνέδριο της Θεσσαλονίκης το 1988, ήταν γεωπολιτικοί οι λόγοι της απώλειας της μνήμης μας.

Επί έναν αιώνα περίπου ζήσαμε ως Έλληνες με την αρώστεια της Κεμαλολαγνίας που από το 1996 μεταβλήθηκε σε πολιτική λατρεία.

Οι αρνητικές επιπτώσεις αυτής της ασθένειας στην Εθνική, στην ανθρώπινη διαδρομή και παρουσία μας ως Έθνος ήταν τεράστιες.

Από τον ιερό αυτό τόπο τους Πύργους και το Μεσόβουνο της Εορδαίας των οποίων οι κάτοικοι γνώρισαν τις δύο ιδεολογίες του θανάτου που σημάδεψαν τον 20^ο αιώνα τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό, αρχίσαμε τρία χρόνια πριν έναν ηθικό, διανοητικό, πολιτικό αγώνα για την απελευθέρωση μας από αυτήν την ασθένεια. Ακόμη όμως και σήμερα Πολιτικοί – Εκπαιδευτικοί Πολιτειακοί θεσμοί και πρόσωπα επιμένουν με ιδιαίτερα ολοκληρωτικού τύπου θρασύτητα και κυνισμό να καλλιεργούν, να προωθούν την Κεμαλολαγνία. Ήταν και παραμένουν πολλοί οι χωροφύλακες της μνήμης μας. Οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στα λεγόμενα Μ.Μ.Ε.. Κυρίως όμως βρίσκονται στην πολιτική σφαίρα. Στα παρηκμασμένα κόμματα, μη κόμματα της μεταπολίτευσης.

Φανατικός ιεραπόστολος Ταλιμπάν της Κεμαλολαγνίας υπήρξε το ΚΚΚΑΣΟΡ με την σημερινή του διοίκηση. Αυτό το Κεμαλικό μόρφωμα, όχι κόμμα, έχει τον Κεμαλισμό ως στοιχείο της νέας ταυτότητας του, της αντιταυτότητας του. Αποτελεί θερμοκήπιο φιλοκεμαλικών δραστηριοτήτων.

Όπως είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια δεν δέχομαι στις ομιλίες μου για το ζήτημα της γενοκτονίας των Ποντίων να παρευρίσκονται εκπρόσωποι αυτού του καριερίστικου φιλοκεμαλικού μορφώματος. Στο βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» όπου αναλύω την τερατώδη μετάλαξη αυτού του χώρου αναφέρομαι στην νέα Κεμαλική του φύση, ταυτότητα. Το ένα Κ του νέου ονόματος είναι ο Κεμάλ.

Το ΚΚΚΑΣΟΡ πρέπει να καταγγέλεται και να αντιμετωπίζεται ως Κεμαλικό κόμμα.

Το κόμμα όμως που οφείλει να ζητήσει συγνώμη για την αποκρουστική πράξη της κατάθεσης στεφανιού στον Χίτλερ των λαών της Μικράς Ασίας, τον Κεμάλ από την πρώην ηγεσία του, είναι η Ν.Δ.. ‘Έχει μια ευκαιρία να το πράξη στο προσεχές συνέδριο της. Αν δεν το πράξη θα έχει την ίδια αντιμετώπιση με το Κέντρο του Κεμαλισμού το ΚΚΚΑΣΟΡ ειδικά την σημερινή διοικησή του και ειδικότερα τον φέροντα το όνομα Παπανδρέου.

Στον νέο αιώνα οι Έλληνες θα ζήσουν απελευθερωμένοι από την αρώστεια της λατρείας και του προσκυνήματος του Κεμαλισμού. Θεραπευμένοι από αυτήν την ευλογιά. Θα αγαπούν την ιδεολογία της ζωής και όχι μια ιδεολογία του θανάτου που αντιπροσωπεύει ο Κεμαλισμός και οι Κεμαλοισλαμικές συνθέσεις του.

Αυτό το υπόσχομαι σε εσάς παραγωγούς ενός προϊόντος που στην παράδοση μας αποτέλεσε ένα σύμβολο της ζωής. Το Μήλο. Για αυτόν τον λόγο στον «Μαραθώνιο της ζωής» Νάουσα – Πύργοι που πρέπει να καθιερώσεται, το έπαθλο θα είναι, ένα φτιαγμένο από καλιτέχνες, μάστορες αργυροχρυσοχόους Μήλο και μια Μηλιά.

Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή της ζωής μου όταν οι Μηλοπαραγωγοί της Περιφέρειας του Τρέντο στην Βόρεια Ιταλία, οι Δήμοι της περιοχής συνέβαλαν στην έκδοση στην Ιταλική γλώσσα του βιβλίου μου ¨΄Όψεις του Νέου Ανατολικού Ζητήματος». Στην Ευρώπη που οικοδομούμε θα αγαπούμε τα σύμβολα της ζωής όχι του θανάτου όπως μας προτείνουν τα παρακμασμένα φιλοκεμαλικά υπολείματα της μεταπολίτευσης.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Υπόδουλοι του χρέους

Η κρίση που γεννήθηκε στην Ελλάδα και εδώ και τρεις μήνες εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη παίρνει πλέον μια νέα διάσταση. Και είναι πλέον προφανές πως ούτε ο κολοσσιαίος κουμπαράς, ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ, που αποφάσισε η Ε.Ε. για την υποστήριξη των χωρών της Ευρωζώνης, ούτε τα μέτρα αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας κρίνονται ικανοποιητικά ώστε να καθησυχάσουν τις αποκαλούμενες «αγορές». Το ευρώ συνεχίζει την κατρακύλα του και πλέον η ισοτιμία του έναντι του Δολαρίου έχει φτάσει, σήμερα, στο 1,21.

Και έτσι ενώ στην αρχή το πρόβλημα φαινόταν ως αμιγώς ελληνικό τώρα σαν επιδημία χτυπάει την πόρτα ισχυρών και εμφανιζόμενων ως ακμαίων οικονομιών Δάνεια που είχαν χορηγηθεί από ξένες τράπεζες στον ιδιωτικό τοµέα, µμετατρέπονται σε εθνικά χρέη που η αποπληρωµή τους φορτώνεται στους ώµους των φορολογουμένων

Το ερώτημα που προβάλλει είναι μέχρι που θα φτάσει η κρίση; Θα ξεπεράσει και πότε άραγε τα σύνορα της Ευρώπης;

Πολλοί οικονομολόγοι προβλέπουν ότι σύντομα η περιπέτεια του ευρώ θα προκαλέσει παγκόσμια κρίση των δημόσιων χρεών.

‘Ήδη ο (κατά πολλούς αμφιλεγόμενος) αμερικανός Nouriel Roubini, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο πως η κρίση που έπληξε κατ` αρχήν την Ελλάδα - την οποία θεωρεί ως την κορυφή του παγόβουνου- σύντομα θα περάσει στη Βρετανία, την Ιαπωνία και ακολούθως τις ΗΠΑ.

Είναι όμως εξίσου προφανές ότι η κρίση δεν έχει παντού τα ίδια δομικά χαρακτηριστικά μήτε και όλες οι χώρες εμφανίζουν όλοι την ίδια τρωτότητα.

Οι γκουρού της νεοφιλελεύθερης αντίληψης- ωσάν οι ίδιοι να είναι αμέτοχοι της παγκόσμιας κρίσης- επαναλαμβάνουν διαρκώς και στερεοτύπως ότι: «οι αγορές δεν συγχωρούν τα Κράτη με προβλήματα ανταγωνιστικότητας που συσσωρεύουν μεγάλα χρέη και υψηλά επίπεδα. Ισχνές και μάλιστα μηδαμινές προοπτικές ανάπτυξης σημαίνουν μικρότερα φορολογικά έσοδα και επομένως αδυναμία εξυπηρέτησης τους χρέους τους.

Σε αυτή τη θέση πλην της Ελλάδος βρίσκονται ήδη:

• Η Ισπανία με τεράστιο δημόσιο έλλειμμα - 11% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος και ένα διαρκώς μειούμενο εξωτερικό εμπόριο.
• Η Πορτογαλία που υποφέρει από έλλειψη ανταγωνιστικότητας ενώ την ίδια στιγμή ο δημόσιος τομέας της διογκώνεται και ο πληθυσμός γερνά. Την ίδια στιγμή οι κοινωνικοί λογαριασμοί δεν μπορούν επιδεινώνονται και για τις αγορές, αυτή η χώρα μοιάζει να ακολουθεί κατά πόδα την Ελλάδα.
• Η Ιταλία, της οποίας το βάρος του χρέους και η μακρά παράδοση κακής διαχείρισης προκαλούν εξαιρετικά αρνητικούς συνειρμούς στις «αγορές».
• Η Βρετανία- όσο και αν δεν παίζει στα ΜΜΕ- έχει έλλειμμα που φτάνει το 11,4% και είναι βέβαιο ότι το προσεχές διάστημα θα δοκιμαστεί στις «κλειστές αίθουσες» των χρηματαγορών. Και ο David Cameron είναι βέβαιο ότι θα περάσει από crash test το προσεχές διάστημα. Θα εξαναγκαστεί να εφαρμόσει περιοριστικές πολιτικές με την ελπίδα ότι δεν θα ρίξει τη χώρα του στην ύφεση.
• Η Ιαπωνία με το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος (227,1% του ΑΕΠ το 2010) επί του παρόντος δεν δείχνει να αντιμετωπίζει άμεσα προβλήματα. Όμως εδώ ο κίνδυνος έχει να κάνει και με το γεγονός ότι το 93% του χρέους είναι «φορτωμένο» σε εσωτερικούς επενδυτές. Αυτό το βάρος γίνεται χρόνο με το χρόνο βαρύτερο στις πλάτες ενός λαού γερνά και μειώνεται ραγδαία.
• Οι ΗΠΑ αν και φαινομενικά δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα είναι βέβαιο ότι το δημόσιο χρέος που φτάνει τα 12.974 δισεκατομμύρια δολάρια, σφίγγει σα θηλιά χρόνο με το χρόνο. Η υπερχρέωση προκαλεί εξαρτήσεις και στην προκειμένη περίπτωση Κινέζοι και Άραβες έχουν εξαγοράσει το μεγαλύτερο ποσοστό του δημοσίου χρέους των ΗΠΑ.

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η κατάσταση των χωρών της διακεκαυμένης ζώνης. Όμως ποιοι αλήθεια είναι «οι έμποροι των εθνών» η με άλλα λόγια οι πιστωτές των κρατών; Ποιοι είναι αυτοί που είτε οι χώρες χρεοκοπήσουν, είτε αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους, είτε ξεκληριστούν, όχι μόνο δεν θα χάσουν τα λεφτά τους αλλά θα πληρωθούν και πρώτοι;

Είναι κατ` αρχήν πέντε έως έξι μεγαλοτραπεζίτες που κινούν τα νήματα της παγκόσμιας κερδοσκοπίας.( Σε επόμενο άρθρο θα γράψουμε ονόματα, διευθύνσεις και ποσά που διακινούν και κέρδη που αποκομίζουν).

Είναι αυτοί που προτρέπουν η και εκβιάζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο προκειμένου να εισπράξουν το γρηγορότερο τα κέρδη τους. Πιθανολογώντας ότι αργά η γρήγορα οι λαοί θα βάλουν τέλος στο άθλιο παιχνίδι τους πιέζουν για μέτρα λιτότητας εδώ και τώρα. Διότι γνωρίζουν ότι όσο πιο γρήγορα συρρικνωθούν οι εθνικές οικονοµίες τόσο πιο γρήγορα θα γίνει η αρπαγή.

Η παγκόσμια συμμορία θα αποκομίσει τα κέρδη της σε βάρος των δηµοσίων επενδύσεων, των κοινωνικών δαπανών και του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων, επειδή σε αυτό ακριβώς το δόγμα στηρίζεται ο κεντρικός σχεδιασµός της νεοφιλελεύθερης αντίληψης που βρίσκεται στην υπηρεσία του τραπεζικού και του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Αυτό θα συμβεί εάν οι λαοί υποκύψουν. «Αν ο λαός χάσει το ηθικό του, τότε η εξουσία θα εκχωρηθεί στους ξένους πιστωτές που θα υπαγορεύουν την πολιτική της χώρας του. Και όσο περισσότερο θα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των τραπεζιτών τόσο θα βαραίνει η οικονοµία µε χρέη», επισημαίνει ο Μάικλ Χάντσον, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι.

Όμως υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πλέον ότι οι λαοί αρχίζουν να ξυπνούν από το λήθαργο και τις παραισθήσεις της υποθηκευμένης ζωής τους.

«Οι λαϊκές αντιδράσεις θα συνεχιστούν και την προσεχή δεκαετία», λέει ο Μάικλ Χάντσον, «για όσο ακόµη τα συμφέροντα του συστήµατος θα επιχειρούν να καθυποτάξουν τις ευρωπαϊκές οικονοµίες και να µμετατρέψουν τους ευρωπαϊκούς λαούς σε υπόδουλους του χρέους»।

http://www.kourdistoportocali.com

Ντέηβιντ Χάρβευ> Η Ελλάδα κήρυξε στάση πληρωμών στους πολίτες της

Ο κορυφαίος ακαδημαϊκός και συγγραφέας Ντέιβιντ Χάρβεϊ μιλά στο tvxs. Αναλύει τις ρίζες της σημερινής κρίσης και τις προοπτικές για το μέλλον, αποκαλύπτει τη διγλωσσία του ελληνικού πολιτικού λόγου σχετικά με την κρίση και παρουσιάζει τη δική του πρόταση για έξοδο από αυτή.

Oι ρίζες της σημερινής κρίσης και το μέλλον του καπιταλισμού

Θα μπορούσαμε να προβλέψουμε τη σημερινή κρίση;

Δεν υπάρχει καπιταλισμός χωρίς κρίση. Επομένως, κάπου θα υπάρξει κρίση και το ερώτημα είναι αν μπορούμε να προβλέψουμε την ακριβή μορφή της. Η μορφή της παρούσας κρίσης ήταν αρκετά προβλέψιμη, τουλάχιστον επτά-οχτώ, ή ίσως και δέκα, χρόνια νωρίτερα. Κάποιες από τις ηγετικές φυσιογνωμίες των ΗΠΑ, όπως ο διάσημος επενδυτής Warren Buffet ή ο Paul Volcker, πρώην πρόεδρος της ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας, προειδοποιούσαν από το 2003 ότι, αν οι ΗΠΑ δεν αλλάξουν πολιτική, θα υπάρξει χρηματοπιστωτικό κραχ μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Κι εγώ το υποστήριζα ακόμα νωρίτερα. Η μορφή του κραχ επίσης ήταν σχετικά προβλέψιμη – ότι θα ξεσπούσε από την αγορά ακινήτων στις ΗΠΑ, η οποία ήταν ανεξέλεγκτη. Όλοι γνώριζαν πως οι τιμές των ακινήτων ανέβαιναν συνεχώς, ότι τα εισοδήματα παρέμεναν στάσιμα και ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τετραγωνίσουμε αυτό τον κύκλο.

Η κρίση αποτελεί συνέχεια εκείνης της δεκαετίας του ’70 ή πρόκειται για νέα κρίση;

Είναι ένα νέο είδος κρίσης, αλλά προκύπτει από τις κινήσεις που έγιναν στις αρχές της δεκαετίας του ’70, για να επιλύσουν την κρίση εκείνης της εποχής. Τότε, η κρίση είχε στο επίκεντρο την ισχύ της Εργασίας (labour), που ήταν πολύ μεγάλη στο κέντρο του καπιταλισμού: στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Το εργατικό δυναμικό ήταν οργανωμένο, είχε μεγάλη πολιτική εξουσία, που εκφραζόταν και στις εκλογές, και αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα για το κεφάλαιο. Γι’ αυτό και το κεφάλαιο έπρεπε να συνετίσει το εργατικό δυναμικό, και το έκανε με διάφορους τρόπους, κυρίως ανοίγοντας τις εθνικές οικονομίες στο διεθνή ανταγωνισμό. Τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο και η Κίνα, η οποία εισήγαγε δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους στην παγκόσμια αγορά εργασίας μετά το 1990. Οι χρηματοπιστωτικές μεταρρυθμίσεις που ήταν απαραίτητες για να μπορέσει το κεφάλαιο να κινείται ελεύθερα σε ολόκληρο τον κόσμο, επίσης έδωσαν μεγάλη δύναμη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κι έτσι, με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, την παγκοσμιοποίηση και την επίθεση στην Εργασία, λύθηκε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 το πρόβλημα με το εργατικό δυναμικό.

Το κεφάλαιο μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να πάει όπου ήθελε, έχοντας πρόσβαση σε χαμηλά αμειβόμενο εργατικό δυναμικό. Έτσι όμως, το ποσοστό των μισθών επί του εθνικού εισοδήματος μειώθηκε παντού και, φυσικά, οι μισθοί αποτελούν μεγάλο κομμάτι της αγοράς. Τότε δημιουργήθηκε το πρόβλημα του πώς θα πωληθούν τα αγαθά, όταν δεν υπάρχει αγοραστική δύναμη. Η απάντηση που βρέθηκε ήταν: «δώστε πίστωση σε όλους». Έτσι ανακαλύφθηκε η πιστωτική οικονομία, που έφτασε στο απόγειό της τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, προκειμένου να καλύψει το κενό ανάμεσα στο πραγματικό εισόδημα του εργατικού δυναμικού και σε αυτά που μπορούσε να αγοράσει. Πολλοί, λοιπόν, άρχισαν να αντιλαμβάνονται στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές του 2000 ότι αυτό το σύστημα δεν μπορούσε να διατηρηθεί. Επομένως, ο τρόπος που εξήλθαμε από την κρίση του ’70 προετοίμασε το έδαφος για τη σημερινή κρίση.

Ο καπιταλισμός όχι μόνο επιβίωσε από προηγούμενες κρίσεις αλλά ξαναγεννήθηκε και ισχυροποιήθηκε. Πιστεύετε ότι το ίδιο θα συμβεί και με τη σημερινή κρίση;

Συμφωνώ απόλυτα. Όλη η ιστορία του καπιταλισμού είναι μια ιστορία ανανέωσης μέσω κρίσεων, γι’ αυτό και προείπα ότι δεν μπορούμε να έχουμε καπιταλισμό χωρίς κρίση. Οι κρίσεις είναι στιγμής δημιουργικής καταστροφής. Το θέμα είναι πόσο δημιουργείς, πόσο καταστρέφεις, τι καταστρέφεις και πού καταστρέφεις. Για παράδειγμα, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, η αποβιομηχανοποίηση πολλών από τις παλιές βιομηχανικές περιοχές στη Βρετανία και τις ΗΠΑ κατέστρεψε ολόκληρες κοινότητες, όπως το Ντιτρόιτ, που ήταν μια υπέροχη, ζωντανή πόλη.

Το ενδιαφέρον ερώτημα είναι πώς θα βγούμε τώρα από την κρίση. Αν βγούμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αυτό θα μας οδηγήσει στην επόμενη κρίση. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι όλοι θέλουν την αποκατάσταση του παλιού συστήματος με λίγη αυστηρότερη ρύθμιση και δεν νομίζω ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Αυτό που παρατηρούμε είναι ψευδείς έξοδοι από την κρίση, όπως νωρίτερα φέτος, όταν όλοι έλεγαν πως βγήκαμε από την κρίση, οι τράπεζες ανέκαμψαν και το χρηματιστήριο ανεβαίνει. Αναγνώριζαν βέβαια ότι η ανεργία αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, που παραμένει άλυτο.

Η κρίση μετακυλίεται. Σώζεις το χρηματοπιστωτικό σύστημα βάζοντας το κράτος να αναλάβει όλα τα χρέη. Κι έτσι δημιουργείται μια δημοσιονομική κρίση κρατικού χρέους, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η Ελλάδα. Πριν από έξι μήνες δεν θα πιστεύαμε ότι θα μιλούσαμε όλοι για την Ελλάδα και για το πώς το ελληνικό χρέος αποτελεί απειλή για την παγκόσμια οικονομία. Πριν από λίγους μήνες όλοι μίλαγαν για το Ντουμπάι, λέγοντας ότι είναι απειλή επειδή είναι ασταθές. Αφού σταθεροποιήθηκε, κοιτάμε πώς θα γίνει αυτό και με την Ελλάδα, όμως το ερώτημα πλέον είναι τι θα γίνει με την Ισπανία, με την Πορτογαλία ή με το δημόσιο χρέος της Βρετανίας, που θα μας απασχολήσει σημαντικά το επόμενο εξάμηνο. Και φυσικά, υπάρχει το μεγάλο θέμα με το χρέος των ΗΠΑ, το οποίο είναι τεράστιο. Η κρίση, λοιπόν, κινείται γεωγραφικά και μεταβάλλεται ως προς τη μορφή της. Και φυσικά, οι πολιτικές αποφάσεις έχουν αποφασιστική σημασία για το προς τα πού θα κινηθεί και τι μορφή θα πάρει. Ήταν πολιτική απόφαση να σώσουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα με κάθε κόστος και ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό ήταν να αναλάβει το κράτος όλο και μεγαλύτερο χρέος. Και τώρα τίθεται το ζήτημα του πώς το αντιμετωπίζεις αυτό χωρίς να καταστρέψεις το τραπεζικό σύστημα ή τους κατόχους ομολόγων. Πολλές πολιτικές αποφάσεις πρέπει να ληφθούν τώρα και δεν βλέπω οι άνθρωποι να σκέφτονται ιδιαίτερα την ευρύτερη στρατηγική.

Μιλήσατε για τις δυνατότητες του καπιταλισμού. Ισχύει πως ο καπιταλισμός είναι αυτοκαταστροφικός και ότι ο σοσιαλισμός ή ο κομουνισμός είναι αναπόφευκτος;

Όχι, δεν νομίζω πως ο καπιταλισμός αυτοκαταστρέφεται. Περνάει διάφορες φάσεις δημιουργικής καταστροφής, περνάει κρίσεις. Εάν κοιτάξετε την περίοδο από το 1970 και μετά θα δείτε κρίσεις σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη. Η Ασία και η Νοτιοανατολική Ασία περνούσαν κρίση το 1997-8, η Ρωσία κήρυξε χρεωκοπία το 1998, η Αργεντινή πέρασε κραχ το 2001. Κρίσεις εμφανίζονται συνεχώς στο σύστημα, το οποίο είναι ασταθές. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν οι καπιταλιστές μπορούν να βγουν αλώβητοι από την κρίση. Σε κάθε κρίση, μεγάλο μέρος της αστικής τάξης χάνει πολλά, αλλά ταυτόχρονα πολλοί κερδίζουν περισσότερα. Πέρυσι, για παράδειγμα, στη Νέα Υόρκη, καθένας από τους ιδιοκτήτες των τεσσάρων μεγαλύτερων hedge funds κέρδισε 3 δις δολάρια σε προσωπικές αποδοχές μέσα σε ένα μόλις χρόνο, στοιχηματίζοντας στη συνεχιζόμενη κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος. Πολλές τράπεζες κατέρρευσαν, όμως αυτές που έμειναν, όπως η Goldman Sachs, τώρα είναι ισχυρότερες από ποτέ. Παρακολουθούμε, λοιπόν, μια διττή διαδικασία. Από τη μία υπάρχουν προβλήματα, όμως από την άλλη πολλοί αποκτούν μεγαλύτερη εξουσία. Αυτό ισχύει σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτή τη στιγμή ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι Μεξικανός. Το Μεξικό είναι πολύ φτωχή χώρα, όμως έχει πολλούς δισεκατομμυριούχους που τα πηγαίνουν εξαιρετικά καλά. Πέρυσι, στην Ινδία, οι δισεκατομμυριούχοι διπλασιάστηκαν εν μέσω ενός έτους κρίσης.

Επομένως, όταν ρωτάμε αν μπορεί να επιβιώσει το κεφάλαιο, η απάντηση είναι η εξής: Περνά αυτές τις περιόδους δυσκολιών, αλλά μετά βιώνει μια τεράστια συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας, η οποία επιτρέπει ουσιαστικά στους χρηματοδότες των εκλογών στις ΗΠΑ να αγοράσουν ολόκληρο το εκλογικό σύστημα – γεγονός που καθιστά αδύνατη, πολιτικά, κάθε κίνηση εναντίον τους. Το σύστημα περνά φοβερές αναταράξεις, αλλά ορισμένοι εξέρχονται από αυτές σε πολύ καλύτερη θέση από πριν. Συμβαίνει παντού γύρω μας, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στην Ινδία, στο Μεξικό και δεν θα μου ήταν καθόλου περίεργο να δω να συμβαίνει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα. Κάποιοι προφανώς πλουτίζουν από μια δύσκολη κατάσταση.

Δεν βλέπω, λοιπόν, κάποιου είδους τελικής κατάρρευσης εδώ. Αυτό που διακρίνω είναι η αυξανόμενη συγκέντρωση της εξουσίας σε μια καπιταλιστική τάξη. Όμως μετά τίθεται το ερώτημα τι θα κάνουν με την εξουσία αυτή. Σε ποια κατεύθυνση θα προσπαθήσουν να οδηγήσουν την οικονομία. Εάν θα έχουν μια ευρεία οπτική ή αν θα έχουν μια στενή οπτική εξυπηρέτησης των δικών τους συμφερόντων. Δεν ξέρω. Ανάμεσα σε εκείνους που κέρδισαν τα 3 δισεκατομμύρια υπάρχει ένας άνθρωπος, ο Τζορτζ Σόρος, που έχει μια πολύ μεγάλη φιλανθρωπική επιχείρηση. Είναι μεγάλος χορηγός του Δημοκρατικού Κόμματος και είναι πολύ προοδευτικός σε κάποιους τομείς, αλλά όχι σε άλλους. Αν επικρατήσει αυτή η μερίδα της καπιταλιστικής τάξης, θα προκύψουν πολύ διαφορετικές πολιτικές απ’ ό,τι αν επικρατήσουν άνθρωποι που λένε: «αυτό μου ανήκει και δεν ενδιαφέρομαι για κανέναν άλλο». Το πώς θα βγούμε από την κρίση εξαρτάται από τις πολιτικές αποφάσεις, την πολιτική επιρροή και το κοινό αίσθημα.

Η περίπτωση της Ελλάδας

Για την Ελλάδα, συγκεκριμένα, έχετε να προτείνετε λύσεις για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της;

Κατ’ αρχάς πρέπει να αλλάξουμε τη γλώσσα με την οποία μιλάμε για το τι συμβαίνει. Η Ελλάδα αδυνατεί να πληρώσει το χρέος της - δεν αμφισβητείται αυτό. Το πιο ενδιαφέρον είναι ποιους αδυνατεί να πληρώσει. Η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλογές: είτε μπορεί να σταματήσει να πληρώνει αυτά που υποχρεούται στους ίδιους τους πολίτες της, μειώνοντας τις συντάξεις και τους μισθούς, είτε μπορεί να σταματήσει να πληρώνει τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Δεν καταλαβαίνω γιατί μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα σταματούσε να πληρώνει τον ίδιο της τον πληθυσμό. Όλοι υποστηρίζουν ότι η παύση πληρωμών είναι αδύνατη. Αυτό που στην πραγματικότητα εννοούν είναι ότι δεν μπορούν να σταματήσουν να πληρώνουν τις τράπεζες, αλλά μπορούν να σταματήσουν να πληρώνουν τους πολίτες. Με αυτούς τους όρους πρέπει να μιλάμε, γιατί διαφορετικά δεν κατανοούμε τι πραγματικά συμβαίνει.

Πολλές χώρες χρεοκόπησαν στο παρελθόν, όμως επανήλθαν. Είναι όπως όταν έχεις ένα χαλασμένο δόντι. Είτε το βγάζεις απότομα και σου προκαλεί πόνο για λίγο ή ζεις με αυτό και πονάς για είκοσι χρόνια. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως η κυβέρνηση προτείνει να πονέσει το λαό για είκοσι χρόνια, αντί να «βγάλει το δόντι» λέγοντας: «ας κηρύξουμε παύση πληρωμών, ας ξεφορτωθούμε το χρέος και ας ξαναρχίσουμε».

Πάντως δεν υπάρχει αντίστοιχο ιστορικό παράδειγμα στην Ευρωζώνη.

Πράγματι, θα είναι η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης, όμως πάντα υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις, όπως με τη Ρωσία το 1998. Και σε αυτή την περίπτωση, επιστρέφουμε στο κόστος των πολιτικών αποφάσεων που λαμβάνονται εντός της ΕΕ. Προσωπικά δεν είμαι τόσο υπέρ της παύσης πληρωμών. Νομίζω ότι αυτό που πρέπει είναι ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή του χρέους και αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Πρέπει να γίνει μια συλλογική προσπάθεια, όπου θα συμμετέχουν η Πορτογαλία, η Ισπανία και ίσως η Ιρλανδία (οι λεγόμενες PIGS), οι οποίες θα έπρεπε συλλογικά να πουν: «ας κηρύξουμε μορατόριουμ στην αποπληρωμή του χρέους, ας αναδιαπραγματευτούμε το όλο πακέτο, κι έτσι θα μοιραστούμε τον πόνο».

Η κρίση ως ευκαιρία;

Νομίζετε πως η κρίση αποτελεί ευκαιρία για την Αριστερά, στην Ελλάδα και αλλού;

Οι κρίσεις πάντοτε παρουσιάζουν ευκαιρίες για όλους. Ο υπεύθυνος του επιτελείου του Ομπάμα δήλωσε πως «αυτή η κρίση είναι πολύ μεγάλη για να την αφήσουμε να πάει χαμένη». Προφανώς, εκείνοι την είδαν ως ευκαιρία και το ίδιο ισχύει για την Αριστερά. Το θέμα όμως τώρα είναι η αντίδραση των πολιτών σε αυτή την κρίση. Έχουν περάσει τριάντα χρόνια προπαγάνδας για τις αρετές της νεοφιλελεύθερης ηθικής, η οποία προτάσσει την προσωπική ευθύνη, το να φροντίζεις τον εαυτό σου, να μην βασίζεσαι στο κράτος. Η τάση, λοιπόν, είναι όλοι να κατηγορούν τον εαυτό τους γι’ αυτά που συμβαίνουν. Και είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τον κόσμο πως το πρόβλημα είναι συστημικό και πως πρέπει να αντιμετωπιστεί πολιτικά. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, σύμφωνα με έρευνες, οι περισσότεροι από εκείνους που έχασαν τα σπίτια τους έριχναν την ευθύνη στον εαυτό τους και όχι στο σύστημα που δημιούργησε τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου. Το κλίμα δεν είναι καλό για πολιτικό ακτιβισμό.

Αυτό σχετίζεται και με κάτι άλλο: Σε κάθε κρίση, η συνήθης αντίδραση είναι να σκύβουμε το κεφάλι και να περιμένουμε να περάσει। Η κρίση εκτυλίσσεται εδώ και δύο χρόνια, αλλά πολλοί απλώς ελπίζουν ότι θα την ξεπεράσουμε. Και φυσικά, ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος υποστηρίζει ότι βρισκόμαστε προς την έξοδο από την κρίση. «Το χρηματιστήριο ανάρρωσε, το τραπεζικό σύστημα σταθεροποιείται, το χρήμα άρχισε να κινείται, υπάρχει μια μικρή αναζωογόνηση της παραγωγής, η Κίνα ανθίζει – γι’ αυτό όλα είναι εντάξει». Από την άλλη, όμως, βλέπουμε ότι τα πράγματα δεν είναι εντάξει, όπως στην Ελλάδα. Επομένως, θα χρειαστούμε λίγο ακόμα χρόνο μέχρι ο κόσμος να συνειδητοποιήσει πως η κρίση είναι συστημική και απαιτεί γενναίες κινήσεις για να ξεπεραστεί. Η Αριστερά πρέπει να συνειδητοποιήσει ξεκάθαρα τη φύση της κρίσης και να αναπτύξει συνεκτικές στρατηγικές για να βγούμε από αυτή. Και, αυτή τη στιγμή, η Αριστερά είναι αδύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο. Ωστόσο, και οι ίδιοι οι πολίτες πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν και ότι δεν θα χρειαστεί να βιώσουν μερικές από τις μεγάλες μεταμορφώσεις που πέρασαν στις δεκαετίες του ’30 και του ’70.

http://www.kourdistoportocali.com

Πανικός στις τράπεζες (Τρελό γέλιο)

Πανικός στους τραπεζίτες και στην κυβέρνηση από την πρωτοβουλία πολιτών για ανάληψη των καταθέσεων την 1η Ιουνίου. Ξέρεις τι είναι να έχεις εξαγοράσει όλους τους καναλάρχες και τους τηλεδημοσιογράφους, να τους έχεις πνίξει στις διαφημίσεις τραπεζών και να έρχονται οι κανονικοί πολίτες και να απειλούν πως θα σηκώσουν τις καταθέσεις τους, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους; Και πώς να τους αντιμετωπίσεις, όταν είναι γνωστό πως όλοι οι κλέφτες έχουν ήδη μεταφέρει τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό;



Ήδη, υπάρχει η σκέψη οι τράπεζες να μείνουν κλειστές την 1η Ιουνίου, ώστε να αποτραπούν οι πολίτες από το να σηκώσουν τις καταθέσεις τους.

Παράλληλα, τα επιτόκια καταθέσεων θα φτάσουν το 25%, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η ανάληψη χρημάτων.

Η κυβέρνηση θα ζητήσει από τους πολίτες να κάψουν το μπουρδέλο τη Βουλή -για να ξεχαρμανιάσουν-, αλλά θα τους παρακαλέσει να αφήσουν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες.

Ο Μανώλης Κραψής και ο Γιάννης Πρεκεντέρης θα μας ζητήσουν να διαδηλώσουμε την 1η Ιουνίου -ή ακόμα και να τα κάνουμε λίμπα στο κέντρο της Αθήνας-, αρκεί να μην σηκώσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες.

Επίσης, ο Γιώργος Φράγκας –ο οποίος έχει ήδη μεταφέρει τις καταθέσεις του στο εξωτερικό - θα κάνει έκκληση (μαζί με τον Νίκο Χατζηπαπάρα) και θα ζητήσει από τους Έλληνες να σκεφτούν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και να μην κάνουν ανάληψη των καταθέσεών τους.

Αλήθεια, τόσοι τραγουδιστές, τόσοι γιατροί, τόσοι δικηγόροι και τόσοι μόδιστροι φοροδιαφεύγουν, αλλά πώς γίνεται και δεν υπάρχει ούτε ένας φοροφυγάς ανάμεσα στους καναλάρχες, τους μεγαλοεκδότες και τους μεγαλοδημοσιογράφους; Εντάξει, όλοι υποψιαζόμασταν πόσο τίμιοι είναι ο κ. Μπόμπολας και η κυρία Τρέμη, αλλά -ανάμεσα στους υπόλοιπους- δεν υπάρχει κανένας φοροφυγάς; Όχι ε;

Η πρώτη είδηση των επόμενων ημερών δεν έρχεται από την κυβέρνηση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Κομισιόν, τους βαρόνους των ΜΜΕ και τα τηλεπαπαγαλάκια. Η πρώτη είδηση έρχεται από τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι κάνουν ανάληψη των καταθέσεών τους την 1η Ιουνίου και παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αυτό είναι προκλητικό! Ούτε δημοκρατία να είχαμε!

Είναι και μια χρυσή ευκαιρία να διαπιστώσουμε ποιοι από τους τόσο επαναστατημένους μπλόγκερ –οι οποίοι μόνο μπλόγκερ δεν είναι- είναι αγορασμένοι από τις τράπεζες και παίζουν έναν εξαιρετικά αηδιαστικό ρόλο. Δεν είναι δύσκολο να τους διακρίνεις. Αν και είναι πολύ επαναστάτες, δεν τους αρέσει καθόλου αυτή η πρωτοβουλία. Θα χάσουν τους χορηγούς.

(Για έναν φίλο που μου γράφει πως διάβασε για την πρωτοβουλία ανάληψης των καταθέσεων και σε «εθνικοπατριωτικά» μπλογκ –και το θεωρεί αρνητικό-, να πω πως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτήν την ώρα δεν υπάρχουν πατριώτες και μη πατριώτες। Ένας λαός είμαστε - δεν είμαστε πολλοί. Αν η Ελλάδα χαθεί, χάνεται για όλους τους Έλληνες – ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων και πεποιθήσεων. Επίσης, ποτέ στη ζωή μου δεν έχω γραφτεί σε κόμμα, ούτε ακολουθώ κάποιο κόμμα – τώρα πια, δεν ψηφίζω καν (ώρα είναι -εκτός από αναρχικό- να με πουν και υπερπατριώτη). Δεν είναι ώρα για τσακωμούς. Ας πάρουμε πρώτα πίσω τη χώρα μας και μετά μπορούμε να σκοτωθούμε μεταξύ μας με την άνεσή μας. )

http://pitsirikos.net

Ντόρα Λίνκολν

Η Ντόρα Μπακογιάννη βρέθηκε στην Κρήτη για να παραστεί σε πανηγύρι – κατάλαβε επιτέλους πως είναι μόνο για τα πανηγύρια. Μετά τον πεντοζάλη και τις ρακές, η κυρία Μπακογιάννη είπε στους δημοσιογράφους πως «ο Αβραάμ Λίνκολν έλεγε ότι ο καλύτερος τρόπος για να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις».



Είναι πολύ σωστή η άποψη του Αβραάμ Λίνκολν πως ο καλύτερος τρόπος για να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις.

Όμως, η κυρία Μπακογιάννη δεν έχει αντιληφθεί πως αυτό ακριβώς έχει κάνει ο ελληνικός λαός μαζί της: ο ελληνικός λαός έχει δείξει με κάθε τρόπο στην κυρία Μπακογιάννη πως είναι ακατάλληλη, ανεπιθύμητη και αντιπαθητικιά, και έχει δημιουργήσει ένα μέλλον, στο οποίο η κυρία Μπακογιάννη δεν έχει καμία απολύτως θέση.

Η κυρία Μπακογιάννη νομίζει πως το μέλλον το δημιουργούν ακόμα οι καναλάρχες και παπαγαλάκια που είναι στο payroll. Πάνε αυτά. Τελειώσανε.

Τον Λίνκολν εθυμήθηκες
εκεί στο πανηγύρι,
μα ο λαός σου έχει πει
"Ντόρα, άει σιχτίρι"!


http://pitsirikos.net

Κλαίν’ οι χήρες, κλαίν’ κι οι παντρεμένες

Σύμφωνα με τον Ανδρέα Λοβέρδο –που δεν είναι και να τον πιστεύεις σ' αυτά που λέει-, η «τρόικα» ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ ζητάει, μεταξύ άλλων, από την ελληνική κυβέρνηση και τη μείωση συντάξεων χηρείας, ενώ προτείνει να μη δίδονται συντάξεις χηρείας σε ηλικίες κάτω των 50 ετών.



Αν δεν δίδονται συντάξεις χηρείας στις χήρες κάτω των 50 ετών, θα παρουσιαστεί μεγάλο πρόβλημα με τις 25χρονες αλλοδαπές, οι οποίες παντρεύονται 75χρονους συνταξιούχους – τα μισά κούσαλα της χώρας έχουν χωρίσει τις Ελληνίδες μέγαιρες που τους είχαν κάνει τη ζωή ποδήλατο και έχουν παντρευτεί πρόθυμες αλλοδαπές μπέμπες.

Θα μένει χήρα η Ουκρανή στα 30 και μέχρι τα 50 δεν θα δικαιούται σύνταξη. Από τη μια θα έχει τον πόνο της η Ουκρανή που έχασε τον άνθρωπό της, τον έρωτα της ζωής της και από την άλλη δεν θα δικαιούται τη σύνταξή του.

Βέβαια, θα έχει ένα κίνητρο η Ουκρανή να προσέχει το γεροσάψαλο που παντρεύτηκε -να τον ταΐζει σωστά, να του δίνει τα φάρμακά του, να του κόβει βεντούζες και να του αλλάζει τις πάνες -, ώστε να τον κρατήσει ζωντανό μέχρι τα 120।

http://pitsirikos.net

Ψέματα, ψέματα... δες το πως είναι ψέμα

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής

Το έλλειμμα και το χρέος δεν είναι φαινόμενα Ελληνικά.Καθόλου μάλιστα.Είναι πανευρωπαικά και παγκόσμια.Και εμφανίζονται με μεγάλη ένταση από το 2008 στο 2009.Τη χρονιά δηλαδή που με τεράστια πακέτα διάσωσης επιχειρείται να κλείσουν στις τράπεζες παγκοσμίως οι τρύπες που προέκυψαν από το απίστευτο,ανεξέλεγκτο πάρτυ περίεργων χρηματοοικονομικών προιόντων που εφεύραν τα golden boys της νεοφιλελεύθερης οικονομίας.
Το καλοκαίρι του '08 η φούσκα σκάει και η ζημιά διαχέεται παντού.Για ένα διάστημα μηνών ο πλανητης έκπληκτος παρακολουθεί τους πανικόβλητους διαχειριστές του συστήματος να προσπαθούν και να μη βρίσκουν την ακρη(το μεγεθος της ζημιάς δεν έχει εκτιμηθεί ακομα επισήμως!).Οταν η προσπάθεια συμμαζέματος μπαίνει σε εφαρμογή και πρωτος πανικός των αγορών σταματάει το Μάρτιο του '09, τότε αρχίζει η αναζήτηση άλλων σχεδίων.Προσπαθούν να βρούν εξιλαστήρια θύματα να φορτώσουν την ευθύνη, αφού μια επικίνδυνη ξεχασμένη φράση -"η κρίση του καπιταλισμού"- μπαίνει στο μυαλό όλων.Μέσα σε λίγους μήνες η κρίση γίνεται Ελληνική!Η κακοδιαχείριση στην Ελλάδα απειλεί την Παγκόσμια οικονομία!!Η οικιστική φούσκα των ΗΠΑ και το ............πέρασμα της σε κάθε είδους συμβόλαια από τα golden boys ξεχνιέται.Και το κακο είναι οτι "ξεχνιέται" κυρίως από τους δικούς μας "ειδικούς" καί "αναλυτές" που κάνουν παρέλαση στις οθόνες.Για όλα φταίμε εμείς(!) πού ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας και τώρα εξ αιτίας μας τρίζει το παγκόσμιο σύστημα!Και ακόμα φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι πού είναι αγενείς και τεμπέληδες, οι ταξιτζήδες, οι μικρομαγαζάτορες, τα ψιλολαμόγια κάθε είδους και όλοι εμείς οι άλλοι που δεν τους καρφώνουμε στο κράτος, οι μισθωτοί, μέχρι και οι συνταξιούχοι που παίρνουν κάτι ψιλά παραπάνω, όλοι δηλαδή εκτός από αυτούς που κατά κύριο λόγο φταίνε.Αυτοί εξακολουθούν να κυβερνούν, να παίρνουν μέτρα και από πάνω να μας κάνουν μαθήματα πατριωτισμού με εξασφαλισμένους τους λογαριασμούς τους σε offshore και τράπεζες του εξωτερικού.Ελεος!!!

Τα στοιχεία είναι από την Eurostat και υπάρχουν εδώ (ρίξτε μια ματιά)
Και με λίγα λόγια λένε τα εξής:
Από το 1998 ως το 2008 στην Ευρώπη των 27,το χρέος γεν.κυβέρνησης μειώθηκε από το 66% στο 61,6% του ΑΕΠ των 27 .Μέσα στον επόμενο χρόνο, στο σωτήριο έτος 2008-2009 αυξήθηκε κατα 12%(!!) και έκανε άλμα στο 73,6%!Σε μερικές χώρες μάλιστα το άλμα ήταν εντυπωσιακό.
Στην Ισπανία π.χ. όπου η μείωση του χρέους τα χρόνια 1998-2008 ήταν από το 64% του ΑΕΠ στο 39%(25 ολόκληρες μονάδες) σε ένα μόνο χρόνο αυξήθηκε κατά 13,5% ή 127δις ευρώ!Στην Ιρλανδία το ποσοστό αυτό φτάνει το 20% ενώ στην Αγγλία το 16%(η Αγγλία είναι από τις χώρες που το χρέος είχε διαρκώς αυξητική τάση δηλ.και στο διάστημα '98-'08)Ανάμεσα βέβαια και η Ελλάδα με αύξηση του χρέους('08-'09) κατά 15,9% ή 36 δις ευρώ(σαν απόλυτο νούμερο δεν είναι βέβαια το ίδιο επικίνδυνο με τα 127 δις της Ισπανίας, τα 274 δις της Αγγλίας(!),τα 174 δις της Γαλλίας κλπ.)
Τα στοιχεία αυτά ανακοινώθηκαν μόλις ένα μήνα πριν, ενώ μέχρι τότε όλη η κουβέντα γινόταν μόνο για την Ελλάδα που ήταν η μόνη που πριν το τέλος του '09 είχε ηδη μιλήσει για την κατάσταση της γιατί έτσι της επιβλήθηκε να κάνει.
Ετσι ο αποδιοπομπαίος τράγος βρέθηκε και τώρα όλα τα βλέμματα εξακολουθούν να είναι στραμμένα σε μας που βέβαια καμιά σχέση δεν έχουμε με το χρέος των άλλων "εταίρων".Απλά το χρέος της κρίσης των τραπεζών και του συστήματος φορτώνεται σε όλους τους λαούς!
Τα μέτρα εδώ ανακοινώθηκαν(;) και τώρα άρχισε το ποίημα και για τους άλλους.Οι τράπεζες στην Ελλάδα θα πάρουν άλλα 10-15 δις για να νοικοκυρευτούν και να σωθούν από μας τους άσωτους, ενώ εμείς μάλλον θα πάρουμε τα βουνά.Όσο για την υπόλοιπη Ευρώπη τα μέτρα έπονται από χώρα σε χώρα.Όλα πρέπει να γίνονται βήμα-βήμα άλλωστε, το είπε και ο Mr.ΔΝΤ πως θα ήταν λάθος να ληφθούν μέτρα τώρα σε Γερμανία-Γαλλία.Αργότερα, σε λίγες βδομάδες ίσως...
Μέχρι τότε θα ξαναψάξουν εμάς...κάπου στον Ιούνιο-Ιούλιο ίσως λέει...κι άλλα μέτρα...
Δεν μας βλέπω για διακοπές φέτος.Μάλλον πάμε για κατασκήνωση στο Σύνταγμα και μπάνια στο συντριβάνι!Συλλαλητήριο το πρωί, πάρτυ το βράδυ(δεν είναι και τόσο χάλια δα....)
Αναρτήθηκε από kafeneio

"Η Ιθάκη το 2010 στο βιβλίο Γκίνες.."

"Η Ιθάκη το 2010 στο βιβλίο Γκίνες για το πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που πέτυχε ο Δήμος Ιθάκης από το 1960 μέχρι το 2010. Τα πενήντα αυτά χρόνια οι ρυθμοί ανάπτυξης ξεπέρασαν κάθε προσδόκιμο.
Το 1960 πίναμε νερό μόνο το πρωί Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο. Το 2010 επιτρέπεται να πίνουμε νερό μόνο πρωί Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο λες και είμαστε σε φαρμακευτική αγωγή...
Το 1960 το πλοίο Γλάρος πετούσε το βιλάι στο δρόμο για να δέσει με κίνδυνο να μας σπάσει το κεφάλι. Το 2010 το F/B KEFALLONIA στην ίδια προβλήτα πετάει το βιλάι στο δρόμο για να δέσει και οι περαστικοί πρέπει να φοράνε κράνος.
Το 1960 έγιναν οι πρώτοι βόθροι. Το 2010 απολαμβάνουμε το άδειασμα με το βοθρατζίδικο και το άρωμα τους….
Γι όλους αυτούς τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που πετύχαμε αυτά τα πενήντα χρόνια θα καλεσθεί ο Δήμος Ιθάκης να βραβευτεί σε ειδική τελετή.
Να τα εκατοστίσει!!!!!!"

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ





Αναρτήθηκε από troktiko

Παναγία Φανερωμένη…

πηγή: lefkadapress

Πλήθος πιστών από το πρωί είχαν κατακλύσει το μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης για να παρακολουθήσουν την περιφορά της Άγιας εικόνας και να προσσκυνήσουν τη Χάρη της. Από πολύ νωρίς είχε δημιουργηθεί το αδιαχώρητο με τα πούλμαν που έφταναν από κάθε σημείο της Ελλάδας αλλά και της Λευκάδας. Η Παναγία για άλλη μια χρονιά έδωσε δύναμη σε κάθε πιστό που ακούμπησε την εικόνα της. Το προσκύνημα προβλέπεται να συνεχιστεί μέχρι αργά το βράδυ αλλά και αύριο.Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο υφυπουργός Θάνος Μωραΐτης.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΕΗ: Γιατί δεν πάτε μια βόλτα στη Λευκάδα με τη μινιατούρα σας Κε Ζερβό;

Στην φωτό ο Πρόεδρος της ΔΕΗ κος Ζερβός, σαν καλός οικολόγος των Αθηνών, χωρίς γραβάτα παίζει με τη μινιατούρα ανεμογεννήτρια του. Με αυτή τη φωτό, που ο ίδιος διοχετεύει στα μέσα, μάλλον κέρδισε και την εύνοια της κας Μπιρμπίλη.

Για πάμε λίγο πιο βαθειά.
Λάβαμε από αναγνώστες από την όμορφη Λευκάδα, τα παρακάτω, τα οποία δημοσιεύουμε χωρίς δικά μας σχόλια:

"Αγαπητό Καφενείο, μπράβο σου που έχεις αναδείξει, άγνωστα για τους κατοίκους των μεγάλων πόλεων, προβλήματα με τις καταπατήσεις εκτάσεων και τις αλητείες που γίνονται από εργολάβους αιολικών πάρκων και πολυεθνικές. Εμείς προσθέτουμε οτι καταπατάει και η ίδια η ΔΕΗ. Όπως ξέρεις η Λευκάδα, είναι 100% τουριστικό νησί με μοναδικές παραλίες. Μια απ’ αυτές είναι το Πόρτο Κατσίκι, επισήμως μια από τις ωραιότερες παραλίες του πλανήτη. Χωρίς να μας εξηγούν ποτέ το λόγο, τόσο η ΔΕΗ, όσο και μια αλήτικη ισπανική πολυεθνική που λέγεται Gamesa, θέλουν σώνει και καλά να βάλουν ανεμογεννήτριες και υποσταθμούς, στη νότιο Λευκάδα, ακριβώς πάνω από το Πόρτο Κατσίκι…για να στέλνουν ρεύμα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Από ότι έχουμε καταλάβει, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους-δυνάμεις του κακού για τον τουρισμό μας. Για να το πετύχουν κάνουν αλητείες, από καταπατήσεις ιδιωτικών εκτάσεων που τις μεθοδεύουν με το Δασάρχη δημόσιες, έως λαδώματα σε όποιον άλλο υπάλληλο ή Δήμαρχο βρουν μπόσικο. Στην εποχή των πατεράδων μας η ΔΕΗ έκανε κοινωνικό έργο, πηγαίνοντας ρεύμα στα απομακρυσμένα χωριά. Τότε όλες οι πόρτες άνοιγαν και οι κάτοικοι τους φίλευαν νερό, κολατσιό και κρασί. Στη δική μας εποχή, μας θεωρούν αποβλακωμένους μαλάκες και μας πιπιλίζουν ότι το αιολικό πάρκο είναι ωραίο θέαμα , που θα γίνει τουριστική ατραξιόν και θα θέλουν να βλέπουν και οι ξένοι τουρίστες! Βρε κερατάδες , γ@@@ τον Αι Γεράσιμό σας, έχουμε ρωτήσει πάνω από 500 Γερμανούς και Άγγλους τουρίστες και ούτε ένας δεν θέλει να τις βλέπει. Και όλοι λένε να μην καταστρέψουμε το όμορφο νησί μας με «γουιντμιλς» όπως τις λένε αυτοί. Για να μην σας κουράζουμε άλλο, σας ενημερώνουμε πως την περασμένη βδομάδα ήρθε στα μουλωχτά τοπογραφικό συνεργείο της ΔΕΗ να μετρήσει τα οικόπεδα (ποια οικόπεδα;) του αιολικού πάρκου, ενώ ξέρουν ότι η Λευκάδα αντιστέκεται , αφού τα είχαμε πει και στην προηγούμενη διοίκηση της ΔΕΗ. Σαν καλοί Επτανήσιοι τους επαναλάβαμε τις απόψεις των πατεράδων μας για το αιολικό τους πάρκο στο Πόρτο Κατσίκι:




Μετά τους επαναλάβαμε και τις δικές απόψεις, που ταυτίζονται με των πατεράδων:



Πιστεύουμε πως το κατάλαβαν και τρέχουν να το πουν στα αφεντικά τους

Το νέο ελληνικό «αντι-κράτος»

Θα μας διοικούν πλέον οι πιστωτές»

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr.

Αναζητήσαμε έναν από τους αμερικανούς καθηγητές που δεν είχε μέχρι στιγμής την τύχη να συμβουλέψει τον έλληνα πρωθυπουργό, αλλά είναι ειδικός στα ζητήματα της σημερινής κρίσης. Εχει χρόνια εργαστεί ως σύμβουλος της Wall Street και φημίζεται για τις ακριβείς προβλέψεις του (βλ. σχετ. την τρίτη σελίδα του «Ιού»).

Αθήνα, 6.5.2010 Ο κ. Μάικλ Χάτσον μας παραχώρησε με προθυμία την ανάλυσή του για την Ελλάδα, με την οποία τοποθετεί το ελληνικό πρόβλημα σε ένα ευρύτερο ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο. Το σημαντικό είναι ότι ο κ. Χάτσον δεν παραλείπει να αποδώσει στις κοινωνικές αντιδράσεις τη σημασία που τους αξίζει. Στη συνέχεια παρουσιάζουμε τα σημαντικότερα στοιχεία των θέσεών του.

Τι είναι η «ελληνική διάσωση»;

- Η «ελληνική διάσωση» θα 'πρεπε να λέγεται με το όνομά της. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα TARP (Troubled Asset Relief Program) για τους γερμανούς και τους άλλους ευρωπαίους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους της παγκόσμιας νομισματικής κυκλοφορίας (σ.σ.: TARP είναι το πρόγραμμα που εφάρμοσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ το 2008, αγοράζοντας μετοχές και περιουσιακά στοιχεία από χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για να τους διασώσει μετά την κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων). Τα χρήματα για τη διάσωση παρέχονται από άλλες κυβερνήσεις (τα περισσότερα από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, το οποίο περιορίζει ανάλογα τις δαπάνες του στο εσωτερικό της χώρας) σε ένα είδος τριτεγγύησης ώστε να μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση να πληρώσει τους ξένους κατόχους ομολόγων, οι οποίοι τα αγόρασαν σε πολύ χαμηλές τιμές τις τελευταίες βδομάδες.

Αυτοί θα κερδίσουν για τα καλά, όπως και οι αγοραστές των ελληνικών ομολόγων αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι κερδοσκόποι των ευρω-ομολόγων και άλλοι παίκτες του καπιταλιστικού καζίνου. Οσοι χάνουν απ' αυτές τις ανταλλαγές (swap) πρέπει με τη σειρά τους να «διασωθούν» κι αυτό θα συνεχίζεται μέχρι το άπειρο.

Αυτό το απρόβλεπτο κόστος θα το πληρώσουν οι φορολογούμενοι -και τελικά οι φορολογούμενοι της Ελλάδας (μάλιστα οι εργαζόμενοι, διότι ο πλούτος έχει απαλλαγεί από τη φορολογία)- ώστε να εξοφληθούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, το ΔΝΤ και ακόμα το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ για τη ληστρική τους χρηματοδότηση. Η πληρωμή των κατόχων ομολόγων θα χρησιμοποιηθεί ως μια δικαιολογία για την περικοπή των δημόσιων υπηρεσιών, των συντάξεων και άλλων κρατικών δαπανών στην Ελλάδα.

Το λόμπι του χρηματοπιστωτικού τομέα χρησιμοποιεί την ελληνική κρίση ως ένα μάθημα για να προειδοποιήσει ότι χρειάζεται περιστολή των δημόσιων δαπανών στην Κοινωνική Ασφάλιση και την Περίθαλψη. Αυτό είναι το αντίθετο από εκείνο που ζητούν οι έλληνες διαδηλωτές: να αντιστραφεί το συνολικό βάρος που πέφτει πάνω στους εργαζόμενους και να δοθεί προτεραιότητα στις συντάξεις έναντι της απαίτησης των τραπεζών να πληρωθούν στο ακέραιο για δάνεια υψηλού ρίσκου αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το λόμπι των τραπεζών γνωρίζει ότι το χρηματοπιστωτικό παιχνίδι έχει τελειώσει. Τα σχέδιά του είναι βραχυπρόθεσμα. Ο σκοπός του τομέα αυτού είναι να πάρει όσο πιο πολλά χρήματα από το πακέτο «διάσωσης» μπορεί και να εξαφανιστεί με ικανοποιητικά ετήσια μπόνους, έτσι ώστε να έχει το πάνω χέρι έναντι της υπόλοιπης κοινωνίας όταν επιτέλους γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας. Οσο λιγότερα χρήματα δαπανηθούν από το Δημόσιο σε κοινωνικά προγράμματα τόσο περισσότερα χρήματα «διάσωσης» θα καταβληθούν στις τράπεζες για τις εκθετικά αυξανόμενες επισφαλείς απαιτήσεις τους, οι οποίες στο τέλος δεν θα είναι δυνατόν να καταβληθούν. Είναι αναπόφευκτο ότι τα δάνεια και τα ομόλογα θα χαθούν στη συνήθη αναταραχή της πτώχευσης.

Οι έλληνες εργαζόμενοι δεν είναι ακόμα τόσο απαισιόδοξοι ώστε να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Αυτό που κατανοούν -κάτι που δεν συμβαίνει με τους αμερικανούς ομολόγους τους- είναι ότι κάποιος πρέπει να ελέγχει την κυβέρνηση. Αν οι εργαζόμενοι -και οι διαδηλώσεις τους- χάσουν τη δυναμική τους, η εξουσία θα εκχωρηθεί στους ξένους πιστωτές, οι οποίοι θα υπαγορεύσουν την ακολουθητέα πολιτική. Και όσο περισσότερο υπηρετείται το συμφέρον των τραπεζιτών τόσο χειρότερη και πιο επιβαρημένη από χρέη θα καταντά η οικονομία.

Τα δικά τους κέρδη επιτυγχάνονται με το κόστος της εσωτερικής λιτότητας. Οι προγραμματισμένες πληρωμές από τα ελληνικά συνταξιοδοτικά ταμεία και τα κρατικά προγράμματα κοινωνικών δαπανών θα χρησιμοποιηθούν για τον ανεφοδιασμό του τραπεζικού κεφαλαίου στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Πώς εφαρμόστηκε το σχέδιο αυτό;

- Αυτή η κοσμαντίληψη εφαρμόστηκε ήδη στη βορειότερη περιφέρεια της Ευρώπης, όπου προκάλεσε έναν δημοσιονομικό μαζοχισμό, τον οποίο οι τράπεζες ελπίζουν να δουν και στην Ελλάδα. Αφού έπεσαν μόνες τους πάνω στο σπαθί τους, οι κυβερνήσεις της Βαλτικής θα αισθάνονταν ζήλια ή ακόμα και μνησικακία, βλέποντας την Ελλάδα να διασώζει την οικονομία της, εκεί που αυτές απέτυχαν να αντικρούσουν τις αλαζονικές απαιτήσεις των πιστωτών. Η κυβέρνηση της Λιθουανίας παραδίδεται σε ένα κλασικό Σύνδρομο Στοκχόλμης (και μάλιστα κυριολεκτικά, διότι στην περίπτωσή της το χρέος οφείλεται σε τράπεζες της Σουηδίας), και σφίγγει υπάκουη τόσο πολύ τα λουριά, ώστε το ΑΕΠ κατρακυλάει κατά 17%. Μια παρόμοια βουτιά σημειώθηκε στη Λετονία. Οι χώρες της Βαλτικής περιέκοψαν την απασχόληση και τους μισθούς στον δημόσιο τομέα, επιβάλλοντας τη φτώχεια, αντίθετα από την υπόσχεση που τους είχε δοθεί μετά την ανεξαρτητοποίησή τους από τη Ρωσία το 1991, δηλαδή ότι θα προσεγγίσουν τα επίπεδα ευημερίας της Δυτικής Ευρώπης (και θα αποκτήσουν προοδευτική φορολόγηση ώστε να προωθηθεί μια μεσαία τάξη).

Μετά τη λιτότητα που επέβαλε το κοινοβούλιο της Λετονίας το Δεκέμβριο του 2008, οι λαϊκές αντιδράσεις τον Ιανουάριο ανέτρεψαν την κυβέρνηση, όπως συνέβη με τις διαμαρτυρίες στην Ισλανδία. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν απλώς ένα άλλο νεοφιλελεύθερο «κατοχικό καθεστώς», το οποίο δρα για λογαριασμό ξένων τραπεζικών συμφερόντων. Ετσι αυτό που εκτυλίσσεται είναι ένας κοινωνικός πόλεμος σε παγκόσμια κλίμακα - όχι ο ταξικός πόλεμος που οραματίστηκαν τον 19ο αιώνα, αλλά ένας πόλεμος του χρηματοπιστωτικού συστήματος εναντίον ολόκληρων οικονομιών, εναντίον της βιομηχανίας, των επιχειρήσεων ακινήτων και των κυβερνήσεων, αλλά βέβαια και εναντίον των εργαζομένων. Αυτό συμβαίνει με τη συνηθισμένη αργή κίνηση, με την οποία πραγματοποιείται κάθε μεγάλη ιστορική μετάβαση. Αλλά όπως συμβαίνει και με τις στρατιωτικές συγκρούσεις, κάθε επιμέρους μάχη φαίνεται φρενήρης και προκαλεί απότομα ζιγκ-ζαγκ στα διεθνή χρηματιστήρια και τις αγορές συναλλάγματος.

Ποιο είναι το ιστορικό υπόβαθρο της κρίσης;

- Η ελληνική κρίση δείχνει σε ποιο βαθμό η «Ευρωπαϊκή Ιδέα» έχει μετατοπιστεί από το 1957, όταν σχηματίστηκε η εξαμελής Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Με την ώθηση των ΗΠΑ, η Βρετανία και η Σκανδιναβία δημιούργησαν την ανταγωνιστική Ευρωπαϊκή Ενωση Ελεύθερου Εμπορίου με επτά μέλη. Αλλά ακόμα και έτσι, η επαγγελία της «Euroland» -τουλάχιστον πριν το Μάαστριχτ και τη Λισαβόνα- ήταν να αρθούν οι εργαζόμενοι στο επίπεδο ευημερίας της μεσαίας τάξης και όχι βέβαια να επιβληθούν προγράμματα λιτότητας τύπου ΔΝΤ, παρόμοια μ' εκείνα που κατέστρεψαν χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Η πολιτική, κοινωνική, δημοσιονομική και οικονομική εξουσία μεταφέρεται στη γραφειοκρατία της Ε.Ε. και τους δημοσιονομικούς ελεγκτές της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, των οποίων τα προγράμματα λιτότητας και τα σχετικά αντεργατικά προγράμματα οδηγούν τις κυβερνήσεις στο ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, του εδαφικού και υπόγειου πλούτου, των δημόσιων επιχειρήσεων και δεσμεύει μελλοντικά φορολογικά έσοδα για να πληρωθούν τα κράτη-πιστωτές. Αυτή η πολιτική έχει ήδη επιβληθεί στη «Νέα Ευρώπη» (τις μετασοβιετικές οικονομίες και την Ισλανδία) από το φθινόπωρο του 2008. Και τώρα επιβάλλεται στα PIIGS (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία). Δεν είναι να απορεί κανείς που υπάρχουν ταραχές!

Για όσους δεν παρακολούθησαν την Ισλανδία και τη Λετονία πέρυσι, η Ελλάδα είναι το νεότερο και μέχρι στιγμής το μεγαλύτερο πεδίο μάχης. Τουλάχιστον η Ισλανδία και οι χώρες της Βαλτικής έχουν τη δυνατότητα να επαναπροσδιορίζουν τα δάνεια στο δικό τους νόμισμα, χαμηλώνοντας το ξένο χρέος τους κατά βούληση και φορολογώντας τα ακίνητα για να ανακτήσει η κυβέρνηση τα έσοδα που είχε εγγυηθεί στους ξένους τραπεζίτες.

Αλλά η Ελλάδα είναι φυλακισμένη σε μια ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, την οποία διοικούν μη εκλεγμένοι υπάλληλοι που έχουν αναστρέψει την ιστορική έννοια της δημοκρατίας. Αντί ο σημαντικότερος τομέας της οικονομίας -τα δημοσιονομικά- να υπάγεται στους εκλεγμένους πολιτικούς, οι κεντρικές τράπεζες (δηλαδή οι διορισμένοι υπάλληλοι των εμπορικών και επενδυτικών τραπεζών) έχουν αυτονομηθεί από πολιτικούς ελέγχους και ισορροπίες.

Τίθεται, δηλαδή, πρόβλημα δημοκρατίας;

- Με τρόπο πραγματικά οργουελιανό, οι δεξιοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ (όπως ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Μπεν Μπερνάνκι) αποκαλούν αυτή την κατάσταση «σήμα κατατεθέν της δημοκρατίας». Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη σφραγίδα της ολιγαρχίας, που αποκλείει τον έλεγχο της κατανομής των οικονομικών πιστώσεων -και κατά συνέπεια του μελλοντικού προγραμματισμού- ενώ παράλληλα επιτρέπει στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα να στραγγαλίζουν τα προγράμματα δημοσίων δαπανών

Η Ισλανδία, η Λετονία και τώρα η Ελλάδα είναι το πρελούδιο στην παγκόσμια εκστρατεία που ετοιμάζεται για να ανατραπεί το μεγάλο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του 19ου αιώνα: η φορολόγηση της γης και της υπεραξίας των ακινήτων, των μετοχών και των ομολόγων καθώς και η υπαγωγή του χρηματοπιστωτικού τομέα στις ανάγκες της οικονομικής ανάπτυξης κάτω από δημοκρατική διεύθυνση. Το δόγμα αυτό συνέχιζε να ακολουθείται από τη μεταπολεμική περίοδο της προοδευτικής φορολόγησης που σήμανε τη μεγαλύτερη άνοδο σε ποιότητα ζωής και οικονομική ανάπτυξη του 20ού αιώνα. Αλλά οι περισσότερες χώρες έχουν αντιστρέψει τη δημοσιονομική τάση από το 1980.

Οι εφορίες «απελευθέρωσαν» το εισόδημα από τις υποχρεώσεις του στο Δημόσιο, με μόνο αποτέλεσμα να το δουν να δίνεται ενέχυρο στις τράπεζες για μεγαλύτερα δάνεια. Κατοικίες, κτίρια γραφείων και ολόκληρες επιχειρήσεις αξίζουν ό,τι τους δανείζουν οι τράπεζες. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πολίτες (και οι επιχειρήσεις) αντέδρασαν στην αύξηση της φορολόγησης με την καταφυγή σε δάνεια για να αγοράσουν σπίτια (και εταιρείες), έως ότου οι τιμές ανέβηκαν και άλλο. Και η φορολόγηση της εργασίας τώρα ληστεύεται ώστε να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος που προκύπτει από τον πληθωρισμό και το δημοσιονομικό ναυάγιο, το οποίο βοήθησε να δημιουργηθεί η περικοπή της φορολογίας των ακινήτων. Αυτός είναι ο λόγος που δημιουργούνται τα εθνικά χρέη. Οι κυβερνήσεις καταφεύγουν στο δανεισμό ως συνέπεια της γενικής φοροαπαλλαγής του πλούτου γενικά και όχι μόνο των ακινήτων.

Ποιο μοντέλο ακολουθεί η Ελλάδα;

- Ακολουθώντας τις δυτικές κυβερνήσεις η ελληνική κυβέρνηση μετατόπισε τα φορολογικά βάρη από τα ακίνητα και τον χρηματοπιστωτικό τομέα στους εργαζόμενους τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν είναι σε θέση ή δεν επιθυμεί να φορολογήσει τους πλούσιους ή ακόμα και τους ευκατάστατους επαγγελματίες. Και όμως οι νεοφιλελεύθεροι κατηγορούν την ελληνική και άλλες χρεωμένες κυβερνήσεις ότι δεν ξεπουλάνε αρκετή δημόσια γη και κρατικές επιχειρήσεις για να καλύψουν το έλλειμμα.

Οπως έχει κάνει και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η ελληνική εξέδωσε ομόλογα για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα που προκύπτει απ' αυτές τις φορολογικές απώλειες. Οι αγοραστές αυτών των ομολόγων (και τώρα πλέον και οι γερμανοί φορολογούμενοι) πρέπει να υποστούν το βάρος της υστέρησης των φορολογικών εσόδων. Γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, καθώς και οι άλλοι κάτοχοι αυτών των ομολόγων πρέπει να ξεπληρωθούν με το κοινωνικό κόστος δραστικών περικοπών σε συντάξεις και δημόσιες δαπάνες -και αν αυτό είναι δυνατόν, με περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα δημόσιου πλούτου σε άθλιες τιμές.

Οι ταραχές στην Ελλάδα ξέσπασαν διότι οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν αυτά που αποφεύγουν τα περισσότερα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ. Η αύξηση των πραγματικών μισθών επιβραδύνθηκε διεθνώς (και στις ΗΠΑ έχει παγώσει από το 1979). Η ιδιοκατοίκηση επιτυγχάνεται για τους νέους αγοραστές με το κόστος ενός ισόβιου ενυπόθηκου δανείου. Οι κάτοχοι ομολόγων και οι κερδοσκόποι είχαν το θράσος να απαιτήσουν από την Ε.Ε., το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ βοήθεια για να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους προτού καταρρεύσει το χρηματιστικό παιχνίδι. Η αρπαγή μπορεί να γίνει πιο γρήγορα μέσω της συρρίκνωσης των οικονομιών στο πλαίσιο των προγραμμάτων λιτότητας τύπου ΔΝΤ. Η ανεργία ανεβαίνει, ενώ οι οικονομίες βυθίζονται και άλλο στο χρέος -όχι μόνο δημόσιο χρέος- καθώς η συρρίκνωση των αγορών οδηγεί σε πτώση των φορολογικών εσόδων, αλλά και σε εξωτερικό χρέος καθώς αυξάνεται η εξάρτηση από τις εισαγωγές.

Για να πληρωθούν οι πιστωτές θα τους επιτραπεί να ιδιοποιηθούν το οικονομικό πλεόνασμα, σε μορφή εξυπηρέτησης του χρέους εις βάρος νέων επενδύσεων σε υποδομές και δημόσιες κοινωνικές δαπάνες, καθώς και της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου. Από οικονομική άποψη, η ελληνική εξέγερση είναι μια εξέγερση εναντίον της πολιτικής που θυσιάζει την ευημερία για να πληρωθούν ξένοι πιστωτές μ' αυτό τον τρόπο.

Ποιες είναι οι πολιτικές συνέπειες;

- Σε πολιτικό επίπεδο ο αγώνας είναι να σωθεί η Ελλάδα από το να μεταβληθεί σε αντι-κράτος. Ο κλασικός ορισμός του «κράτους» ή κυβέρνησης είναι η δυνατότητα να επιβάλλει φόρους και να εκδίδει νόμισμα. Αλλά η Ελλάδα έχει εκχωρήσει τη δημοσιονομική της εξουσία στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ, που της επιβάλλουν να παραβιάσει όσα οι πολιτικοί επιστήμονες έχουν περιγράψει ως πρώτη αρχή κάθε κυβέρνησης: να ενεργεί σύμφωνα με τα μακροπρόθεσμα εθνικά συμφέροντα. Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώνεται να ενεργεί προς το συμφέρον του τραπεζικού κεφαλαίου και ειδικά των ξένων χωρών με αποτέλεσμα τη λεηλασία περιουσιακών στοιχείων, αντί να προωθεί τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη.

Το ζήτημα είναι αν τα κράτη θα διοικούνται από τους πιστωτές ή από την επιδίωξη του λαού να δρέψει τους καρπούς της οικονομικής ανάπτυξης. Η ώθηση της ολιγαρχίας είναι να χρησιμοποιηθούν τα δάνεια από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. για τη διάσωση των ξένων τραπεζών και των ξένων κερδοσκόπων σε βάρος των ελλήνων εργαζομένων. Δηλαδή υποχρεώνεται η εργασία και όχι το χρηματιστικό κεφάλαιο να υποστεί τα βάρη από την υστέρηση εσόδων της κυβέρνησης που απορρέει από τη μη φορολόγηση του πλούτου.

Ο στόχος είναι να επιτραπεί στις ξένες τράπεζες να αποφύγουν να πληρώσουν το κόστος από τη δράση τους ως καταλύτη στην αποστράγγιση της εγχώριας αγοράς. Γι' αυτό πρέπει η κυβερνητική εξουσία να αποσπαστεί από τα χέρια των εκλογέων και να υπαχθεί στο ΔΝΤ και την Ε.Ε., που λειτουργούν ως όργανα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ετσι δημιουργείται μια κατάσταση όπου ούτε η Ελλάδα ούτε η Ε.Ε. είναι «κράτη» ή «κυβερνήσεις» με την παραδοσιακή πολιτική έννοια.

Τι συνέβη στις άλλες χώρες της Ευρώπης;

- Οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού χρηματιστικού λόμπι εκμεταλλεύτηκαν την κρίση ως μια ευκαιρία να προωθήσουν μια μεγάλη σειρά «διασώσεων». Για τις σουηδικές και αυστριακές τράπεζες η Ε.Ε. ενέκρινε μια επέκταση κατά 60 δισ. δολ. του προγράμματος που είχε ήδη τεθεί σε ενέργεια για να βοηθήσει την Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τη Λετονία να ανταποκριθούν στα χρέη τους προς τις τράπεζες της Αυστρίας και της Σουηδίας. Για να παρακαμφθεί η αρχή της μη «διάσωσης» που ισχύει στην ευρωζώνη, αυτή η συγκεκριμένη διάσωση βασίστηκε στο άρθρο 122.2 της ευρωπαϊκής συνθήκης, το οποίο επιτρέπει δάνεια σε κυβερνήσεις κάτω από «έκτακτες συνθήκες».

Αν θεωρήσουμε ότι η κυρία Μέρκελ κατανοεί τον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία, τότε πρέπει να την κατηγορήσουμε ότι ψεύδεται ανοιχτά. Το πρόβλημα του χρέους στις χώρες της Βαλτικής είναι δομικό και όχι «έκτακτο». Η κυρία Μέρκελ επίσης πρέπει να γνωρίζει ότι μας παραπλανά όταν προσποιείται ότι βοηθάει τη Λετονία με την παράταση των δανείων που η Ε.Ε. περιορίζει ρητά στην υποστήριξη της συναλλαγματικής ισοτιμίας του λατς και δεν αφορούν την ανάπτυξη της χώρας. Το συνάλλαγμα προορίζεται για την κάλυψη του κόστους που θα στοιχίσει στους Λετονούς η εξόφληση σε ευρώ των ενυπόθηκων δανείων στις σουηδικές τράπεζες και του κόστους που θα αντιμετωπίσουν οι λετονοί καταναλωτές αγοράζοντας τρόφιμα και προϊόντα, τα οποία επιδοτούν οι κυβερνήσεις της Ε.Ε., ενώ την ίδια στιγμή διατηρούν τις βαλτικές χώρες σε μια κατάσταση οικονομικής και πιστωτικής εξάρτησης.

Ετσι η Λετονία γίνεται θύμα και δεν βοηθιέται. Ο σκοπός είναι να δοθεί στις σουηδικές τράπεζες λίγος περισσότερος χρόνος για να συνεχίσουν να εισπράττουν πληρωμές για τα δάνεια που θα αποδειχτούν επισφαλή στην πρόοδο του χρόνου. Το ξένο συνάλλαγμα που δαπανάται για να διευκολυνθεί η εξυπηρέτηση του χρέους σε ξένες τράπεζες μετατρέπεται σε εθνικό χρέος το οποίο καλούνται να πληρώσουν οι λετονοί φορολογούμενοι. Αυτός δηλαδή ο δανεισμός από την Ε.Ε. είναι μια άσκηση ωμού νεοαποικισμού.

Μπορεί άραγε η καθυστερημένη στροφή των γερμανών ψηφοφόρων προς μια συμμαχία Σοσιαλιστών-Πράσινων και Αριστεράς να προκαλέσει ανακοπή αυτής της πορείας; Το πιθανότερο είναι πως όχι. Ο έλληνας πρωθυπουργός συγκατατέθηκε στην πορεία αυτή παρά το γεγονός ότι είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Επομένως το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση «ματ», και προορίζεται να δει τις δημόσιες δαπάνες της, τις συντάξεις, την περίθαλψη, την εκπαίδευση και το βιοτικό επίπεδο να υποχωρούν, όπως συνέβη με τις χώρες της Βαλτικής. Πρόκειται για ένα πείραμα κεντρικού νεοφιλελεύθερου σχεδιασμού. Αν αυτό είναι ένα παράδειγμα για όσα θα μας φέρει το μέλλον, τότε ο κόσμος θα δει σύντομα ένα κύμα ελληνικής μετανάστευσης, παρόμοιο με το βαλτικό.

Από τη Λετονία στην Ελλάδα

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr.

Ο λόγος που επιλέξαμε να παρουσιάσουμε τις θέσεις του καθηγητή Μάικλ Χάτσον για την Ελλάδα είναι ότι έχει παρακολουθήσει ως μελετητής της σύγχρονης οικονομικής δραστηριότητας από κοντά τη σημερινή κρίση και έχει γνώση όχι μόνο της αμερικανικής αλλά και της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, ενώ έχει μελετήσει πριν από την Ελλάδα και το ξέσπασμα της κρίσης στην Ισλανδία, την Ιρλανδία και τις βαλτικές χώρες.

Εχει στο ενεργητικό του δύο τουλάχιστον σημαντικές παρεμβάσεις στη σύγχρονη πολιτική ιστορία των ΗΠΑ. Τον Απρίλιο του 2005 δημοσίευσε στο περιοδικό «Harper's Magazine» το άρθρο «Η πυραμίδα των 4,7 τρισ.: για ποιους λόγους η Κοινωνική Ασφάλιση δεν αρκεί για τη σωτηρία της Wall Street». Το κείμενο αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στο κύμα των αντιδράσεων που προκάλεσε η προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να ιδιωτικοποιήσει την κοινωνική ασφάλιση στις ΗΠΑ με σκοπό να διοχετεύσει στο χρηματιστήριο τις ασφαλιστικές εισφορές των μισθωτών, έτσι ώστε να εκτιναχθούν οι τιμές των μετοχών προς όφελος των κερδοσκόπων και με ζημία βέβαια των συνταξιοδοτικών ταμείων, τα οποία θα αγόραζαν αυτές τις μετοχές. Στο ίδιο περιοδικό δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2006 το αφιέρωμα που επιμελήθηκε ο Χάτσον με τίτλο «Ο δρόμος προς τη δουλοπαροικία: εικονογραφημένος οδηγός για την επερχόμενη κατάρρευση του κλάδου των ακινήτων». Το κείμενο αυτό έμεινε στην ιστορία γιατί ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη -και με ακρίβεια διατυπωμένη- πρόβλεψη ότι θα σκάσει η φούσκα με τα στεγαστικά δάνεια και ότι οι συνέπειες για τους ιδιοκτήτες και για το πιστωτικό σύστημα θα είναι καταστρεπτικές. Σύμφωνα με τη μελέτη του Dirk Bezemer στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ο Χάτσον υπήρξε ένας από τους δώδεκα οικονομολόγους που προέβλεψαν την κρίση. Σε ένα πιο πρόσφατο κείμενό του με τίτλο «Πώς θα σωθεί ο καπιταλισμός» (Νοέμβριος 2008) ο Χάτσον υποστηρίζει ότι μοναδική διέξοδος από την πλανητική χρηματοπιστωτική κρίση είναι η διαγραφή των χρεών σε μεγάλη κλίμακα.

Ο Μάικλ Χάτσον κατέχει σήμερα τη θέση του Διακεκριμένου Καθηγητή Ερευνητή στην Οικονομία του Πανεπιστημίου του Μισούρι στο Κάνσας Σίτι, ενώ είναι και πρόεδρος στο Ινστιτούτο ISLET (Institute for the Study of Long-term Economic Trends). Υπήρξε σύμβουλος στη Wall Street, αλλά και στέλεχος της Chase Manhattan Bank. Κατά καιρούς έχει διατελέσει οικονομικός σύμβουλος σε πολύ διαφορετικές κυβερνήσεις, από τις ΗΠΑ και τον Καναδά μέχρι το Μεξικό, τη Μαλαισία, την Κίνα και τη Ρωσία.

Ο καθηγητής Χάτσον παρακολούθησε από κοντά την προσπάθεια της Ισλανδίας και της Λετονίας να αντιμετωπίσουν τη διεθνή πίεση για την προσαρμογή της οικονομίας τους στις επιταγές των διεθνών οργανισμών που λειτουργούσαν ως εντολοδόχοι των πιστωτών και των κερδοσκόπων.

Στο ερώτημα του «Ιού» αν μπορεί να συνοψίσει ποια θα ήταν για την Ελλάδα η εναλλακτική λύση στο πρόγραμμα της τρόικα που ακολουθείται, ο κ. Χάτσον ήταν λακωνικός και απαισιόδοξος. Θεωρεί ότι το πρόγραμμα που έχει τεθεί σε ενέργεια δεν έχει τύχη:

«Η εναλλακτική λύση είναι να μην πληρώσετε. Αυτή η λύση εφαρμόστηκε στην Αργεντινή. Ο νόμος που ψηφίστηκε στην Ελλάδα προϋποθέτει ότι το πρόβλημα είναι προσωρινό. Αλλά, δυστυχώς, είναι μόνιμο. Το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει εκχωρήσει το δικαίωμά της να δημιουργεί χρήμα και να το "ξοδεύει" στην κυκλοφορία πιστώνοντας τραπεζικούς λογαριασμούς. Στις εμπορικές τράπεζες επιτρέπεται να δημιουργούν ελεύθερα χρήμα, αλλά όχι στην κυβέρνηση.

»Οι έλεγχοι στο κεφάλαιο θα σταματούσαν τις επιθέσεις, εφόσον με τους ελέγχους οι κερδοσκόποι δεν θα μπορούσαν να καλύπτουν το παιχνίδι των βραχυπρόθεσμων αγοραπωλησιών.

»Αυτά που πρότεινα για τη Λετονία μπορεί να αποδειχτούν εφαρμόσιμα και στην Ελλάδα: να αναπροσαρμοστούν όλα τα δάνεια σε δραχμές, αφού πρώτα τεθεί η ισοτιμία μιας δραχμής προς ένα ευρώ. Στη συνέχεια, να υποτιμηθεί η δραχμή και έτσι να μειωθούν τα δάνεια.

»Η βασική σας τοποθέτηση θα 'πρεπε να είναι ότι η οικονομία πρέπει να έχει το προβάδισμα και όχι οι απαιτήσεις των τραπεζιτών επί της οικονομίας. Η Ε.Ε. επιβάλλει τοξικά οικονομικά προϊόντα στην Ελλάδα και το ευρώ δείχνει πεθαμένο. Δεν νομίζω ότι θα προσχωρήσουν στη νομισματική ένωση οι μετασοβιετικές χώρες - μέλη».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr.

Michael Hudson

«Super Imperialism: The Economic Strategy of American Empire» (Pluto Press, 2003)

Η νέα έκδοση του κλασικού βιβλίου που πρωτοεκδόθηκε το 1972 και αναφέρεται στις οικονομικές παραμέτρους της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ τον 20ό αιώνα και τους θεσμούς που την υποστήριξαν. Το βιβλίο έχει αρκετές αναφορές και στο πώς δημιουργήθηκε διαχρονικά και το ελληνικό χρέος. Ο σημαντικός ρόλος της επιβολής από τις ΗΠΑ σε ξένες κεντρικές τράπεζες είναι να διατηρούν τα νομισματικά τους αποθέματα σε αμερικανικά ομόλογα και έτσι εμμέσως να χρηματοδοτούν τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ.

«Global Fracture: The New International Economic order» (Pluto Press, 2005)

Η νέα έκδοση της μελέτης που πρωτοεκδόθηκε το 1979 ως συνέχεια του «Super Imperialism» και προέβλεψε το διαχωρισμό του κόσμου σε περιφερειακούς εμπορικούς και νομισματικούς συνασπισμούς. Η νέα αυτή έκδοση αναφέρεται στις σύγχρονες μεθόδους συγκρότησης της παγκόσμιας οικονομικής ηγεμονίας των ΗΠΑ.

«The 4.7 Trillion Pyramid: Why Social Security Won't Be Enough to Save Wall Street». «The New Road to Serfdom: An illustrated guide to the coming real estate collapse» (Harper's Magazine, Απρίλιος 2005 και Μάιος 2006)

Τα δύο άρθρα που δημιούργησαν αίσθηση στις ΗΠΑ γιατί αποκάλυψαν τη σκοπιμότητα πίσω από την ιδιωτικοποίηση της ιδιωτικής ασφάλισης (το πρώτο) και την επικείμενη κατάρρευση της πυραμίδας του κλάδου των ακινήτων (το δεύτερο).

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr.

http://michael-hudson.com/

Ο προσωπικός ιστότοπος του Μάικλ Χάτσον.