Η ζωή σε πλήρωσε ακριβά,
έχασες το ένα και μοναδικό βλαστάρι σου
δνε θʼ ακούσεις, μητέρα χρόνια πολλά,
απο τα παλληκάρι σου.
Μέσα στου πόνου σου τη σκοτεινιά και...
τα δάκρυά σου
τʼ κρυσταλλισμένα,
θυμήσου λίγο τα παιδιά τα μοναχά, τʼ ορφανεμένα,
αυτά σε θέλουν μητέρα τους να γενείς.
Ρίξε σʼ αυτά την πονεμένη ματιά σου,
κάνετα παιδιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου